72. Paroles…Paroles (1973) - Dalida & Alain Delon

Dalida (Caïro, 17 januari 1933 - Parijs, 3 mei 1987), pseudoniem van Iolanda Cristina Gigliotti, was een Egyptisch-Franse zangeres en actrice van Italiaanse afkomst. Met meer dan 170 miljoen verkochte platen is ze een van Frankrijks succesvolste artiesten ooit.

In 1954 was Iolanda Cristina Gigliotti Miss Egypte, en op haar eenentwintigste vertrok ze naar Frankrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Ze noemde zichzelf toen Dalila, naar de vrouw uit de Bijbel. In Parijs veranderde ze dat op aanraden van Eddie Barclay in Dalida. Ze brak door met een Italiaans getint repertoire, en cultiveerde haar 'exotische' uitstraling met een grote bos zwarte krullen en donker omrande ogen. In 1957 had ze in Frankrijk een hit met het lied Bambino, dat 39 weken lang de hitlijst aanvoerde. Aan het einde van de jaren zestig nam ze haar typerende, blonde kapsel. Aan het begin van de jaren zeventig verdiepte ze haar repertoire door werk van Léo Ferré en Jacques Brel op te nemen.

In de jaren tachtig dwong een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, haar tot enkele operaties die weinig verbetering brachten. Ze zag steeds minder met haar linkeroog, en keek vaak scheel. Ook de relaties met mannen waren weinig gelukkig. Drie mannen met wie ze een al dan niet langdurige, doch erg innige relatie onderhield, pleegden zelfmoord, onder wie Luigi Tenco en Lucien Morisse.  

 Met Paroles, paroles en Gigi l'amoroso, het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker die na een mislukt avontuur in Hollywood terugkeert naar zijn geboortedorp, had ze haar grootste hits. Daarna besloot ze, op aanraden van haar broer Orlando, die tevens haar manager was, zich te richten op de opkomende disco. Met J'attendrai, een cover van een chanson uit de jaren dertig, had ze de eerste Franstalige discohit. Daarna volgde nog de disco-opvolger van Gigi l'amoroso, Gigi in Paradisco waarin Gigi na zijn dood in de hemel in het Engels zingt. Ook het nummer Darla Dirladada werd internationaal in 1970 een grote hit. Wereldwijd verkocht ze veel singles en albums, vooral in Frankrijk, Italië, België, Zwitserland, Duitsland, Egypte, Canada, het Midden-Oosten en Japan was ze razend populair.

Ze speelde nog in een film, genaamd "De Zesde Dag", waarvoor ze terugkeerde naar Egypte. Moe van alle problemen maakte ze in de nacht van 2 op 3 mei 1987 met behulp van pillen in Parijs een eind aan haar leven. Ze liet een briefje na met de woorden: «la vie m'est insupportable, pardonnez-moi» (het leven is ondraaglijk voor mij, vergeef me). Na haar dood werd Dalida een groot voorbeeld voor de nieuwe generatie zangeressen. Dalida wordt samen met Édith Piaf beschouwd als de meest populaire en invloedrijkste Franse zangeres uit de 20e eeuw. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Dalida)

 Paroles paroles is a duet gezongen door Gianni Ferrio, Leo Chiosso en Giancarlo Del Re. De oorspronkelijke uitvoering is van Mina en Alberto Lupo. De teksten werden geschreven door Leo Chiosso en Giancarlo Del Re, de auteurs van de Italiaanse Teatro 10-serie tv-variëteitavonden. De muziek is van Gianni Ferrio, de dirigent van het "Teatro 10" orkest. In de lente van 1972 was het lied het sluitingsnummer van alle acht van de "Teatro 10" zaterdagavond afleveringen.

Het lied is een gemakkelijk te beluisteren dialoog van Mina's zang met de declamatie van Alberto Lupo. Het thema van het nummer zijn holle woorden.

Het geklaag van de zangeres over het einde van liefde en de leugens die ze moet horen, terwijl de mannelijke acteur gewoon spreekt. Ze reageert en spot met de complimenten dat hij geeft haar, noemt ze gewoon lege woorden. De single werd uitgebracht in april 1972 onder PDU, Mina's onafhankelijke platenmaatschappij om een tophit te worden in de Italiaanse hitlijsten. 

In 1973 brengt Dalida Paroles paroles uit met Alian Delon. De samenwerking van Dalida en Alian Delon spreekt tot de verbeelding. De eerste droomt ervan om filmster te worden en speelt nu en dan mee in een film, de tweede heeft zo'n groot ego dat een succes als chansonnier er makkelijk bij kan.

Paroles paroles (Woorden, woorden) is een frisse parodie op al te galante liefdesretoriek. Alain Delon speelt de rol die hem goed afgaat, die van mooiprater die uit is op een amoureus avontuur en daartoe alle clichés in de strijd gooit. Dalida, spot ermee dat het een lieve lust ios. Heren die de woorden "Je bent voor mij de enige muziek die de sterren doen dansen op de duinen" kunnen uitspreken zonder dat hun partner in de lach schiet, moeten dun gezaaid zijn, Dalida houdt het hoofd koel en antwoordt dat hij "karamellen, snoepjes en chcoclaatjes" maar moet bewaren voor iemand die van swingende sterren aan de zee houdt.

Dalida bracht ook een Duitse versie uit samen met Friedrich Schütter in 1973, getiteld "Worte, nur Worte", en opnieuw opgenomen in 1983, met Harald Juhnke, die werd uitgegeven onder dezelfde titel. Op France 2's Oudejaarsavond programma 1996 bracht Alain Delon opnieuw de Franse cover van het nummer, maar dit keer in duet met Céline Dion, in de tribute voor Dalida. In 2001, opnieuw voor een eerbetoon aan Dalida, werd de Franse cover geremixt door de deelnemers aan de eerste editie van Star Academy France.

Tekst: Parole, paroles, paroles