21. Tous les garçons et les filles (1962) - Françoise Hardy

Françoise Hardy (Parijs, 17 januari 1944) tekende haar eerste contract met het platenlabel Disques Vogue in november 1961. In april 1962, kort nadat ze eindexamen had gedaan, verscheen haar eerste album Oh oh Chéri, met het titelliedje geschreven door Johnny Hallydays schrijfduo.

Voor het grote publiek breekt de zangers door op zondagavond 28 oktober 1962. Die avond wachten veel kijkers de uitslag af van het referendum over de Franse parlementsverkiezingen, in één van de muzikale intermezzo's zingt Françoise Hardy Tous les garçons et les filles. De de volgende dag en de volgende dagen wordt het nummer veel gedraaid op de Franse radio en in jukeboxen en tegen het einde van het jaar zijn er al een half miljoen singles van verkocht en uiteindelijk worden er zo'n 2 miljoen singles van Tous les garçons et les filles verkocht.

Ze had lang haar en droeg meestal jeans met een leren jasje en begeleidde zichzelf op de gitaar. De internationale impact van Tous les garçons et les filles, alsmede die van Hardy's uiterlijk en presentatie leidde ertoe dat de zangeres medio jaren zestig door sommigen werd gepresenteerd als 'Frankrijks antwoord op The Beatles'. Ze werd in die jaren ook populair in Spanje, Nederland, Denemarken, Canada, Japan en de Verenigde Staten, waar het modeblad Vogue een reportage van veertien pagina's geïllustreerd met foto's van haar maakt. Haar relatie met Disques Vogue komt onder spanning te staan over de auteursrechten van haar platen. Eind 1969 valt het vonnis van het proces: de firma Vogue wordt eigenaar verklaard van de nummers die van november 1962 tot november 1967 zijn geproduceerd en worden dus niet toegekend aan de zangeres, het is voor haar reden om eigen productiemaatschappij "Hypopotam" op richten en zo de rechten van haar nummers te behouden.

 Haar nummer Comment te dire adieu is één van de grote hits van 1969. Deze terugkeer naar de top van de hitparade geeft een boost aan haar carrière maar ze heeft niet veel zin meer om op het podium te staan, haar optredens zijn alleen nog op televisie en zoveel mogelijk in playback. Hardy blijft nog lang actief in de muziekwereld, maar de grote internationale successen van de jaren zestig blijven uit.

Hardy zong soms in het Engels, Italiaans, Spaans, en Duits. In 1963 vertegenwoordigde ze Monaco bij het Eurovisiesongfestival met L'amour s'en va en bereikte de vijfde plaats. In 1968 ontving ze de Grand Prix du Disque Académie Charles Gros. In 1981 trouwde ze met haar oude vriend en collega Jacques Dutronc, met wie ze al een zoon had, Thomas Dutronc (1973). In mei 2000 had ze een comeback met het album Clair Obscur. Haar zoon speelde gitaar en haar man zong het duet Puisque vous partez en voyage. Ze woont tegenwoordig in de buurt van Parijs. 

(bron: fr.wikipedia.org/wiki/Françoise_Hardy, nl.wikipedia.org/wiki/Françoise_Hardy)

   Tous les garçons et les filles is een jaarlijks terugkerend nummer in de Top 2000 van Radio 2, de Top 200 van de jaren zestig van NPO Radio 5 en de Evergreen Top 1000 van Radio 5. Het lied vertelt de gevoelens van een jonge vrouw, die nooit de liefde heeft gekend en haar jaloezie richting koppels rondom haar.

Het lied werd op tv uitgezonden op de avond van 20 oktober 1962 tijdens een muzikaal intermezzo van een verkiezingsreferendum. Het werd hierna snel een succes. Tegen het einde van het jaar waren er 500.000 singles verkocht, uiteindelijk zelfs 700.000 alleen al in Frankrijk.

Françoise Hardy nam het nummer ook op in het Engels ("Find me a boy", 1964), Italiaans ("Quelli della mia età", 1962 en Duits ("Peter und Lou", 1963).

Het nummer werd ook door andere artiesten in meerdere talen gecoverd, waaronder Timi Yuro (The love of a boy), de Eurythmics, Laurent Voulzy en Carla Bruni, Marie Myriam, Gigliola Cinquetti en Saint Etienne.

Tekst: Tous les garçons et les filles