182. La source (1968) - Isabelle Aubret
Isabelle Aubret (27 juli 1938). Geboren als Thérèse Coquerelle in Lille, Frankrijk, won het Eurovisie Songfestival voor Frankrijk in 1962 met "Un premier amour ", In 1968 nam ze opnieuw deel aan het Eurovisie Songfestival waar ze als derde eindigde met "La source" op muziek van Daniel Faure en teksten van Henri Dijan, en Guy Kap.
Aubret was in een aantal andere jaren deelnemer aan de Franse nationale voorronden voor het Eurovisie Songfestival . Haar eerste poging was in 1961 met het nummer "Le gars de n'importe où". Hiermee behaalde ze de tweede plaats. Een andere tweede plaats haalde Aubret in 1970 toen ze samen met Daniel Bératta het nummer "Olivier, Olivia" zong. Ze was niet zo succesvol met haar nummer uit 1976, "Je te connais déjà", die als zesde eindigde van de zeven nummers in de tweede halve finale. Haar laatste uitdaging voor Eurovisie Songfestival was in 1983 met het patriottische "France, France" dat haar naar de derde plaats bracht.
[Foto: YouTube/france3-region - Isabelle Aubret in 1962 op het Songfestival]
De carrière van Aubret werd een paar keer ongelukkig afgebroken. In 1963 werd ze benaderd door de regisseur Jacques Demy en de muzikant Michel Legrand voor de hoofdrol van de film "Les Parapluie de Cherbourg". Maar ze werd het slachtoffer van een ernstig auto-ongeluk, haar auto was in een bocht geslipt. Er was een dode, André Duclos, 33, en drie passgiers raakten ernstig gewond, waaronder pianist Serge Sentis. Isabelle, opgenomen in het ziekenhuis in Autun, onderging meerdere operaties en had een zeer lange revalidatie voor de boeg.
In 1981 kreeg Isabelle opnieuw een ongeluk. Ze was met haar partner, bokser Jean-Claude Bouttier, een vliegende trapeze-nummer aan het oefenen voor het Union des Artistes-gala toen ze viel. Ze brak beide benen en bleef lange tijd gehandicapt. Het zou uiteindelijk twee lange jaren van revalidatie vergen voor ze kon lopen.
In 1990 publiceerde ze het album Vivre en fleche en keerde terug naar het bekende Olympia-podium in Parijs. Ze neemt gedichten op uit Aragon (Spaanse regio), op muziek gezet door Leo Ferré en Jean Ferrat. Ze begint nummers te zingen van de artiesten die haar na aan het hart liggen o.a. : Jacques Brel, Serge Gainsbourg, Nicole Rieu, Henri Salvador, en Charles Trenet. In 1992 ontving ze het Legioen van Eer uit handen van de Franse president François Mitterrand. In de rest van het decennium gaat ze verder met het opnemen van albums en toeren en reizen door Frankrijk en de rest van de wereld. In 2017 gaat ze voor de laatste keer op tournee door heel Frankrijk.
(bron: en.wikipedia.org/wiki/Isabelle_Aubret / fr.wikipedia.org/wiki/Isabelle_Aubret)
La source was de Franse inzending voor het Eurovisie Songfestival 1968, uitgevoerd door Isabelle Aubret. Dit was van Aubret's tweede optreden op het Eurovisie-podium, in 1962 had ze het Songfestival gewonnen met "Un premier amour". Een van de tekstschrijvers van "La source", Guy Bonnet, zou in 1970 en 1983 zelf, als zanger, deelnemen met respectievelijk "Marie-Blanche" en "Vivre".
"La source" ontving 20 punten, waarmee het derde werd in een veld van 17. Het nummer gaat - in die tijd ongebruikelijk voor liedjes, vooral in de inzendingen voor het Eurovisie Songfestival - over verkrachting, waarbij Aubret in diverse passages een dergelijke gebeurtenis beschrijft. Aubret nam het nummer ook in het Duits op, onder de titel "Such 'mich dort, wo die Sonne scheint".
La source kreeg een jaar later in 1969 een volwaardig opvolger met Frida Boccara en "Un jour, un enfant".
Tekst: La source
Elle chante au milieu du bois
La source et je me demande
S'il faut croire à cette légende
D'une fille qu'on y trouva ?
Elle était blonde, elle était douce
Elle aimait à se reposer
Dans le bois, couchée sur la mousse
Ecoutant les oiseaux chanter
Un jour qu'elle allait à la ville
Par le bois où elle passait
Elle vit soudain, immobiles
Trois hommes qui la regardaient
Trois hommes qui la regardaient
Elle chante au milieu du bois
La source, et je me demande
S'il faut croire à cette légende
D'une fille qu'on y trouva
Ils étaient là, trois, à l'attendre
Trois hommes-loups, cette brebis
Elle avait la chair bien trop tendre
Ils avaient bien trop d'appétit
Elle ne savait pas défendre
Le souffle léger de sa vie
Elle tomba sur l'herbe tendre
Comme un oiseau tombe du nid
Comme un oiseau tombe du nid
Elle chante au milieu du bois
La source, et je me demande
S'il faut croire à cette légende
D'une fille qu'on y trouva
Quand on l’a soulevée de terre
Comme une grande fleur coupée
Sa robe blanche et la lumière
On aurait dit une mariée
Quand on l’a soulevée de terre
On aurait dit comme un grand lys
Entre les feuilles, entre les pierres
Une claire source a jailli
Une claire source a jailli
Elle chante au milieu du bois
La source, et je me demande
S'il faut croire à cette légende
D'une fille qu'on y trouva
S'il faut croire à cette légende
D'une fille qu'on y trouva
(Auteur: Henri Dijan, Guy Kap)
Tekst: La source - Nederlandse vertaling
Zij zingt midden in het bos,
De bron en ik vraag mij af
Of we die legende moeten geloven
Van een meisje dat daar gevonden werd?
Ze was blond, ze was lief
Ze hield ervan te rusten
In het bos, liggend op het mos
Luisterde zij naar de vogels
Op een dag toen ze naar de stad ging
In het bos waardoor zij liep
Zag zij opeens, onbeweeglijk
Drie mannen die naar haar keken
Drie mannen die naar haar keken
Zij zingt midden in het bos,
De bron, en ik vraag mij af
Of we die legende moeten geloven
Van een meisje dat daar gevonden werd?
Ze stonden, drie, haar op te wachten
Drie wolfmannen, dat schaap
Haar vlees was veel te zacht
Zij waren veel te hongerig
Ze wist niet hoe zich te verdedigen
De lichte adem van haar leven
Zij viel op het zachte gras
Zoals een vogel uit het nest valt
Zoals een vogel uit het nest valt
Zij zingt midden in het bos,
De bron, en ik vraag mij af
Of we die legende moeten geloven
Van een meisje dat daar gevonden werd?
Toen tilde men haar op van de grond
Als een grote afgesneden bloem.
Haar witte jurk en het licht
Deed haar lijken op een bruid
Toen men haar optilde van de grond
Leek zij op een grote lelie
Tussen de blaadjes, tussen de stenen
Is een heldere bron ontsprongen
Is een heldere bron ontsprongen
Zij zingt midden in het bos,
De bron, en ik vraag mij af
Of we die legende moeten geloven
Van een meisje dat daar gevonden werd?
Of we die legende moeten geloven
Van een meisje dat daar gevonden werd?
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}