246. J'te l'dis quand même (1990) - Patrick Bruel

Patrick Bruel (Tlemcen (Algerije), 14 mei 1959) is een Frans zanger en acteur van Joodse komaf. Zijn ouders waren joodse Berbers, uit Tlemcen. Zijn vader verdween toen Patrick drie jaar oud was. Samen met zijn moeder ging hij naar Argenteuil, een voorstad van Parijs. Zijn grote passie was voetbal en in die tijd was zijn grote voorbeeld Johan Cruijff. Zijn moeder overtuigde hem dat hij toch een goede achtergrond nodig had en hij haalde zijn DEUG (Diplôme d'études universitaires générales, afgekort DEUG, een Frans nationaal diploma) in Engels.

In 1978 werkte hij als G.O. (Gentil Organisateur) bij Club Med en hij organiseerde er talentenjachten en deed er zelf ook aan mee. Hij werd gehoord door iemand van Barclay, die hem een singletje liet maken: Vide en op de achterkant Jusqu'au bout. Het werd geen doorbraak. In 1979 speelde hij zijn eerste filmrol in Le coup de Sirocco van regisseur Alexandre Arcady. Om een beetje op adem te komen en om te beslissen wat hij uiteindelijk wilde doen, vertrok hij naar New York. In eerste instantie om zijn toenmalige vriendin na te reizen, maar de twee geplande weken werden uiteindelijk twee jaar. Hij leerde tevens Gérard Presgurvic kennen, met wie hij het nummer Marre de cette nana-là schreef.

Terug in Frankrijk kreeg hij verschillende filmrollen aangeboden en hij richtte zich meer op het schrijven van teksten. In 1987 stond hij in Olympia op de planken voor een aantal concerten. Hoewel ze goed bezocht werden, was het nog steeds geen doorbraak. Die doorbraak kwam met het album Alors regarde. Daarop staan nummers als Place des grands hommes en het later nogmaals uitgebrachte Casser la voix, dat ver buiten de grenzen van Frankrijk bekend werd. De tour na het album Alors regarde was een succes. Hij slaagde er in om als Franse artiest een aantal keer Ahoy te vullen, waarvan twee keer volledig uitverkocht.

In Frankrijk werd in het begin van de jaren negentig gesproken over de "generatie Bruel". Hij werd er om geprezen dat hij jong genoeg was om de jongeren aan te spreken en oud genoeg om met de volwassenen mee te praten. Bovenal leek hij een meisjesidool te zijn en op vele posters in menige tienerkamer sierde hij de muur. Tijdens zijn concerten vallen veel meisjes flauw, wat te zien is op de registratie van de tour 1990-1991. Later trad Bruel nog op in het Palais Omnisports de Paris-Bercy en kwam hij nog een paar keer naar Nederland.

In 2002 schreef Bruel met 2 andere tekstschrijvers het nummer 'Il faut du temps' voor het Eurovisiesongfestival in Estland. Het werd vertolkt door Sandrine François en zij behaalde de vijfde plaats. Buiten zelf muziek maken is Bruel met allerlei zaken bezig, zo speelt hij poker en is te zien op diverse instructie-dvd's voor poker. Bruel is vaak te gast in het Franse programma 'Star Académy' (de Franse variant van Starmaker). Hij treedt ook op met onbekende artiesten en geeft hen tips en adviezen. Ook is hij producer van een aantal artiesten die onder zijn eigen platenlabel Rendez-vous musique/14 Productions werken. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Patrick_Bruel)

J'te l'dis quand même staat op het album Alors regarde uit 1989. Het album verkoopt bijna 3 miljoen exemplaren, en is het 4e best verkochte album aller tijden in Frankrijk (achter Céline Dion - D’eux, Francis Cabrel - Samedi soir sur la terre en Supertramp - Breakfast in America), het is een enorm succes en de start van de Bruelmania.

J'te l'dis quand même ,waarin hij zingt over een pijnlijke scheiding, werd als single uitgebracht in maart 1990, als opvolger van zijn grote succes Casser la voix. Niemand in Frankrijk is de liefdesverklaring van Patrick Bruel vergeten "J'te l'dis quand même, blijft in de harten van de Fransen hangen als een romantische en ontroerende wandeling, met enkele pianoklanken en een rokende stem. Bruel zingt begin jaren '90 een hartverscheurende liefdesverklaring die de harten van de Fransen kapseist. Met eenvoudige teksten roept de zanger een onmetelijke liefde op voor zijn geliefde en herhaalt hij dat hij van haar houdt. Het nummer wordt vaak uitgevoerd als een duet.

In de Franse hitlijst piekt het op nummer 12, in de Nederlandse Single Top 100 komt het niet hoger dan een 45e plaats, en in de Nederlandse Tipparade strandt het op nummer 5.

Amir, die Frankrijk vertegenwoordigt op het Eurovisie Songfestival in 2016, neemt J'te l'dis quand même op in het Hebreeuws en verschijnt op zijn debuutalbum Vayehi. Nederlandse versies zijn er van: Xander de Buisonjé (Van jou), Edsilia Rombley (Van jou) en Ida de Nijs (Van jou).