198. Le café des trois colombes (1976) - Joe Dassin
Joseph Ira "Joe" Dassin (New York, 5 november 1938 - Tahiti, 20 augustus 1980) was een Frans-Amerikaanse zanger en componist. Dassin werd geboren in New York als zoon van Jules Dassin, een joodse filmregisseur, en Béatrice Launer, een succesvolle violiste. Hij groeide op in New York en Los Angeles. Jules Dassin werd vanwege zijn banden met de communistische partij op een zwarte lijst geplaatst. Hierdoor werd hem het werken in de Verenigde Staten onmogelijk gemaakt. Dit was voor Jules Dassin de reden om in 1950 met zijn gezin naar Europa (Engeland, Frankrijk en Zwitserland) te verhuizen.
Na het afsluiten van zijn studie aan het Institut Le Rosey in Zwitserland keerde Joe Dassin in 1957 terug naar de Verenigde Staten om aan de University of Michigan culturele antropologie te studeren. Joe was niet alleen heel intelligent en veelzijdig, maar net als zijn moeder, ook heel muzikaal. Hij speelde diverse instrumenten, zoals piano, gitaar en banjo, en was een groot bewonderaar van Georges Brassens. Om tijdens zijn studie wat extra geld te verdienen zong hij op zaterdagavonden in cafés met een Franse studievriend, Alain Giraud, de latere wetenschapper en schrijver.
Na het behalen van zijn masterdiploma in juni 1963 verhuisde Dassin weer terug naar Frankrijk om als technicus voor zijn ondertussen zeer beroemde en succesvolle vader te gaan werken. Ook speelde hij als acteur in diverse films. Na grote successen zoals Les Dalton, Marie-Jeanne ("Ode to Billie Joe", oorspronkelijk geschreven en gezongen door Bobbie Gentry), Siffler sur la colline, Les Champs Élysées, L’Amérique en Ça va pas changer le monde zouden er nog vele volgen. In de jaren 1964-69 werkte Joe Dassin vooral samen met de tekstschrijvers Jean-Michel Rivat en Frank Thomas. Joe Dassin bracht gedurende zijn carrière meer dan 250 liedjes uit in het Frans, Engels, Duits, Spaans, Grieks en Russisch, talen die hij vloeiend sprak. Zijn belangrijkste succes werd echter L'Été indien, de grootste zomerhit ooit, die in mei 1975 werd uitgebracht en alle verkooprecords van CBS zou overtreffen.
[Foto: onbekend]
Tijdens zijn optreden op 12 juli 1980 in het Port Canto in Cannes kreeg Joe een hartinfarct. Hij werd naar het Amerikaanse ziekenhuis in Neuilly gebracht waar hij twaalf dagen op de intensivecareafdeling werd verpleegd. Om te herstellen reisde hij met zijn twee zoontjes Jonathan en Julien, zijn moeder Bea en enkele vrienden op 16 augustus naar Tahiti. Daar kreeg hij op 20 augustus 1980 tijdens een lunch met zijn familie en vrienden het laatste en fatale hartinfarct. Joe Dassin werd begraven op het Hollywood Forever Cemetery in Hollywood.
Joe Dassin heeft circa 250 nummers opgenomen in het Frans, Spaans, Duits, Engels, Italiaans, Grieks en Japans. De teksten schreef hij vaak zelf in samenwerking met diverse tekstschrijvers, onder wie Jean-Michel Rivat, Frank Thomas, Claude Lemesle en Pierre Delanoë.
(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Joe_Dassin)
Le café des trois colombes kennen wij beter als Het kleine café aan de haven van Vader Abraham (Pierre Kartner). Het is door Kartner geschreven in 't Schippershuis, een café dat zich prominent in de haven van Hoorn bevindt. Vreemd genoeg was stond het nummer slechts drie weken in de Single Top 100 en acht weken in de Nederlandse Top 40, een matig resultaat voor een single.
Frans vloeit niet altijd naar Nederlands. Het kan ook omgekeerd. Of dat goed nieuws is laat ik in het midden. In 1976 zingt Joe Dassin 'Le café des trois colombes'.
Het relatief kleine succes in Nederland liep daarna volledig uit de hand in binnen- en buitenland. Het lied werd talloze keren gecoverd. Mireille Mathieu nam het op onder de titel Le vieux café de la Rue d’Amérique en Joe Dassin onder de titel Le café des trois colombes. Wellicht het meeste succes had Peter Alexander in Duitsland met zijn versie Die kleine Kneipe. Le café des trois colombes (met een vertaling van Pierre Delanoë) werd in Frankrijk en Canada, een hit en ook Mireille's versie Le vieux café de la rue d’Amérique werd in Frankrijk een grote hit.
Vervolgens kwamen Finland, Zweden, Cuba en Ierland aan de beurt. In de Verenigde Staten zong Audrey Landers het onder My favourite cafe on the harbour. Wat zeker het succes niet in de weg stond was dat bijvoorbeeld ook artiesten als Demis Roussos (The Red Rose Cafe), Engelbert Humperdinck (The little cafe by the harbour) en James Last het op hun repertoire zetten.
Wij hebben voor de Franstalige versie voor Joe Dassin gekozen, de uitvoering door Mireille Mathieu klinkt wat schreeuwerig.
Tekst: Le café des trois colombes
Nancy en hiver, une neige mouillée
Une fille entre dans un café.
Moi, je bois mon verre, elle s'installe à côté
Je ne sais pas comment l'aborder.
La pluie, le beau temps, ça n'a rien de génial
Mais c'est bien pour forcer son étoile.
Puis vient le moment où l'on parle de soi
Et la neige a fondu sous nos pas.
On s'est connus au café des trois colombes,
Aux rendez-vous des amours sans abri.
On était bien, on se sentait seuls au monde,
On n'avait rien, mais on avait toute la vie.
Nancy au printemps, ça ressemble au Midi.
Elle m'aime et je l'aime aussi,
On marche en parlant, on refait la philo.
Je la prends mille fois en photo,
Les petits bistrots tout autour de la place
Au soleil ont sorti leurs terrasses.
Mais il y avait trop de lumière et de bruit,
On attendait qu'arrive la nuit.
On se voyait au café des trois colombes
Aux rendez-vous des amours sans abri.
On était bien, on se sentait seuls au monde,
On n'avait rien, mais on avait toute la vie.
Nancy, c'est trés loin, c'est au bout de la terre
Ça s'éloigne à chaque anniversaire.
Mais j'en suis certain, mes chagrins s'en souviennent
Le bonheur passait par la Lorraine
Il s'en est allé suivre d'autres chemins
Qui ne croisent pas souvent les miens.
Je t'ai oubliée, mais c'est plus fort que moi
Il m'arrive de penser à toi.
On se voyait au café des trois colombes
Aux rendez-vous des amours sans abri.
On était bien, on se sentait seuls au monde,
On n'avait rien, mais on avait toute la vie.
(Auteur: Pierre Delanoë Compomist: Pierre Kartner)
Tekst: Le café des trois colombes - Nederlandse vertaling
Vertaling door Henriëtte van der Staay - Limmen (NH)
Nancy in de winter, de natte sneeuw
Een meisje komt een café binnen.
Ik drink mijn glaasje, zij gaat naast mij zitten
Ik weet niet hoe haar aan te spreken.
De regen, het mooie weer, dat is niets bijzonders
Maar het is goed genoeg om een ster te scoren.
Dan komt het moment dat we over onszelf praten
En de sneeuw smolt onder onze voetstappen.
We leerden elkaar kennen in café De Drie Duiven
Tijdens een treffen van dakloze liefdes.
We voelden ons goed, samen alleen op de wereld,
Wij hadden niets, maar we hadden het hele leven.
Nancy in de lente, dat lijkt op de Midi.
Zij houdt van mij en ik hou ook van haar
We lopen te praten, vinden de filosofie opnieuw uit.
Ik maak 1000 foto's van haar,
De kleine bistro's rondom het plein
Hebben hun terrasjes in de zon gezet.
Maar er was teveel licht en teveel lawaai,
We wachtten tot het nacht was geworden.
We zagen elkaar in café De Drie Duiven
Tijdens een treffen van dakloze liefdes.
We voelden ons goed, samen alleen op de wereld,
Wij hadden niets, maar we hadden het hele leven.
Nancy, dat is ver weg, dat is aan het einde van de aarde
Het verwijdert zich steeds verder met elke verjaardag.
Maar ik weet het zeker, mijn verdriet onthoudt het wel
Het geluk dat in Lotharingen voorbijkwam
En vandaar is weggetrokken om andere paden te volgen
Die niet vaak de mijne kruisen.
Ik ben je vergeten, maar het is sterker dan ik
Het overkomt me dat ik aan jou denk.
We zagen elkaar in café De Drie Duiven
Tijdens een treffen van dakloze liefdes.
We voelden ons goed, samen alleen op de wereld,
Wij hadden niets, maar we hadden het hele leven.
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}