186. Les enfants du Pirée (1960) - Dalida

Dalida (Caïro, 17 januari 1933 - Parijs, 3 mei 1987), pseudoniem van Iolanda Cristina Gigliotti, was een Egyptisch-Franse zangeres en actrice van Italiaanse afkomst. Met meer dan 170 miljoen verkochte platen is ze een van Frankrijks succesvolste artiesten ooit.

In 1954 was Iolanda Cristina Gigliotti Miss Egypte, en op haar eenentwintigste vertrok ze naar Frankrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Ze noemde zichzelf toen Dalila, naar de vrouw uit de Bijbel. In Parijs veranderde ze dat op aanraden van Eddie Barclay in Dalida. Ze brak door met een Italiaans getint repertoire, en cultiveerde haar 'exotische' uitstraling met een grote bos zwarte krullen en donker omrande ogen. In 1957 had ze in Frankrijk een hit met het lied Bambino, dat 39 weken lang de hitlijst aanvoerde. Aan het einde van de jaren zestig nam ze haar typerende, blonde kapsel. Aan het begin van de jaren zeventig verdiepte ze haar repertoire door werk van Léo Ferré en Jacques Brel op te nemen.

In de jaren tachtig dwong een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, haar tot enkele operaties die weinig verbetering brachten. Ze zag steeds minder met haar linkeroog, en keek vaak scheel. Ook de relaties met mannen waren weinig gelukkig. Drie mannen met wie ze een al dan niet langdurige, doch erg innige relatie onderhield, pleegden zelfmoord, onder wie Luigi Tenco en Lucien Morisse. 

Met Paroles, paroles en Gigi l'amoroso, het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker die na een mislukt avontuur in Hollywood terugkeert naar zijn geboortedorp, had ze haar grootste hits. Daarna besloot ze, op aanraden van haar broer Orlando, die tevens haar manager was, zich te richten op de opkomende disco. Met J'attendrai, een cover van een chanson uit de jaren dertig, had ze de eerste Franstalige discohit. Daarna volgde nog de disco-opvolger van Gigi l'amoroso, Gigi in Paradisco waarin Gigi na zijn dood in de hemel in het Engels zingt. Ook het nummer Darla Dirladada werd internationaal in 1970 een grote hit. Wereldwijd verkocht ze veel singles en albums, vooral in Frankrijk, Italië, België, Zwitserland, Duitsland, Egypte, Canada, het Midden-Oosten en Japan was ze razend populair.

Ze speelde nog in een film, genaamd "De Zesde Dag", waarvoor ze terugkeerde naar Egypte. Moe van alle problemen maakte ze in de nacht van 2 op 3 mei 1987 met behulp van pillen in Parijs een eind aan haar leven. Ze liet een briefje na met de woorden: «la vie m'est insupportable, pardonnez-moi» (het leven is ondraaglijk voor mij, vergeef me). Na haar dood werd Dalida een groot voorbeeld voor de nieuwe generatie zangeressen. Dalida wordt samen met Édith Piaf beschouwd als de meest populaire en invloedrijkste Franse zangeres uit de 20e eeuw. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Dalida)

Les enfants du Pirée is een nummer één hit van Dalida dat een internationale zomerhit was. Het is ook de titelsong van haar eerste uitgebrachte album in de jaren 60. Het komt uit de film Jamais le dimanche genomineerd voor 8 Oscars en won een Oscar voor de muziek van Manos Hadjidakis, gezongen door Melina Mercouri die in de door Jules Dassin (vader van de bekende chansonnier Joe Dassin) geregiseerde film speelde. Het nummer won in Québec een prijs voor het 'beste buitenlandse lied van 1960'

Dit nummer is door veel artiesten over de hele wereld gecoverd. In Holland liepen er zelfs 9 versies van deze vrolijke en leuke plaat !!! "Winny Dobber, Anneke van Hooff, Mieke Telkamp, Ria Verda, Lale Andersen, Dalida, Makadopoulos (instrumentaal), Melina Mercouri & Catarina Valente" !!! De ene wat beter dan de ander !!! In de Hollandse hitlijsten stonden ze allen gezamelijk bij elkaar, een groep van 4 en ééntje van 5 !!!

Het bereikte een nummer één positie in de hitlijsten van Frankrijk en Spanje en eindigde op nummer twee in Vlaanderen, Nederland, Italië en Zwitserland, een bescheiden 13e plaats in Wallonië en een 24e plaats in de hitparade van Québec.