17. Et maintenant (1961) - Gilbert Bécaud

 Gilbert Bécaud (Toulon, 24 oktober 1927 – Parijs, 18 december 2001) was een Frans zanger, componist en acteur. Zijn bijnaam was "Monsieur 100.000 Volts" vanwege zijn energieke optredens. Zijn bekendste hit in Nederland is "Nathalie" (1964), een liefdeslied waarin ook de hoop uitgesproken wordt dat de tijdens de Koude Oorlog ontstane (ideologische) muren tussen het Oosten en het Westen geslecht zullen worden. In Amerika is "Et maintenant" (1961) bekend geworden in de Engelstalige versie: "What Now My Love".

Bécaud werd geboren in Toulon als François Silly en leerde al op jonge leeftijd pianospelen. Hij ging naar het conservatorium in Nice, maar ging in 1942, tijdens de Tweede Wereldoorlog, van school om bij de Franse ondergrondse te gaan. Hij begon in 1948 liedjes te schrijven, na een ontmoeting met Maurice Vidalin, die hem inspireerde. Hij begon te schrijven voor Marie Bizet. Bizet, Bécaud en Vidalin werden een succesvol trio, hun samenwerking duurde tot 1950.

Terwijl hij toerde als pianist met Jacques Pills ontmoette hij Édith Piaf. Onder haar invloed begon hij in 1953 met zingen. Zijn eerste liedjes waren "Mes mains" en "Les croix". Een jaar later had hij zijn eerste optreden en tegen 1955 stond hij bekend om zijn energieke optredens.

In het begin van de zeventiger jaren lag de nadruk meer op toeren dan op het opnemen en na nog wat acteerwerk nam hij in 1973 een pauze en gaf als reden uitputting. In 1974 werd hij benoemd tot Ridder in het Franse Legioen van Eer. Na een jaar rust komt Bécaud sterk terug met het ook in Nederland en Engeland zeer succesvolle' A Little Love And Understanding' (1975). In 1978 schrijft hij met Neil Diamond het nummer 'C’est En Septembre/September Morn', dat zowel in zijn eigen uitvoering als die van Diamond een hit wordt. In 1980 componeert hij voor Neil Diamond’s film The Jazz Singer een aantal liedjes, waaronder de hit 'Love On The Rocks'. In 1986 gaat Bécaud’s musical Madame Roza in première in Londen.

Zijn grote liefde voor drank, sigaretten en vrouwen behoudt Bécaud tot aan zijn dood. Hij overleed als gevolg van kanker op zijn woonboot op de Seine in Parijs op 18 december 2001. Hij werd begraven op de beroemde Parijse begraafplaats Père-Lachaise. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Gilbert_B%C3%A9caud / antheunisgilbert.be/426076820 / nporadio2.nl/muziek/artiesten/gilbert-becaud)

 Et maintenant wordt in 1961 uitgebracht en is geschreven door Pierre Delanoë. We zijn in het jaar 1961. Net zoals zovele andere sterren, neemt Gilbert Bécaud geregeld het vliegtuig van Parijs naar Nice om daarna naar Cannes of Saint-Tropez door te reizen. Op één van zijn tripjes botst hij op de ravissante Duitse Elga Andersen (geboren Helga Hymen). Zij woont sinds haar 18de in de Franse hoofdstad waar ze carrière maakt als actrice en zangeres. Andersen valt niet alleen op omwille van haar schoonheid, maar ook door haar kennis van het Frans en het Engels. Dit ontgaat ook ladykiller Bécaud niet, die de vrouw begroet met een vriendschappelijke babbel. Bécaud gaat het weekend doorbrengen bij zijn familie, Andersen heeft een afspraakje met haar vriendje.

Op het einde van het weekend nemen Bécaud en Andersen opnieuw samen het vliegtuig terug naar Parijs. De mooie blondine ziet er echter veel minder gelukkig uit dan bij hun vertrek. Haar vriendje heeft het uitgemaakt. De galante Bécaud profiteert van deze situatie en nodigt Andersen uit voor een ontbijtje bij hem thuis. Het is daar dat de jonge vrouw in alle stilte fluistert : "Et maintenant, qu’est-ce que je vais faire?" (En nu, wat ga ik doen?)

Na haar vertrek, belt Bécaud onmiddellijk zijn tekstschrijver Pierre Delanoë op. "Ik heb een begin!", schreeuwt hij uit. Hij denkt ook al aan een toepasselijke melodie. Inspiratie hiervoor vindt hij in de klassieke muziekwereld. Delanoë ziet er wel iets in, maar verkort de zin van Andersen. 

Bécaud neemt het lied op en oogst er meteen succes mee. Het lied verovert de top van de hitparade van RTL en blijft zelfs meer dan een maand op nummer één staan. Ondertussen houdt hij Elga Andersen nauwlettend in het oog. Ook zij scheert hoge toppen met haar versie van Et Maintenant.

Et maintenant is niet meer dan een B-kant, maar hij zal er de wereld mee veroveren. Frank Sinatra's cover What now my love is zo mogelijk nog bekender dan het oorspronkelijke nummer. Het zelfde geldt voor Je t'appartiens (1957: Ik behoor je toe), dat Elvis Presley covert als Let it be me.

Alleen die twee nummers al vormen een dubbele levensverzekering voor Bécaud, die gecoverd wordt door Rod Stewart, Neil Diamond, The Everly Brothers, Bob Dylan, Nina Simone, Julio Iglesias, Sonny & Cher, Shirley Bassey, Nana Moskouri, Barbra Streisand, The Supremes.. ja zefs James Last en Benny Neyman. In 1963 maakt hij helemaal naam met Nathalie.

Tekst: Et maintenant