92. Une fille aux yeux clairs (1975) - Michel Sardou
Michel Sardou (Parijs, 26 januari 1947) is een Franse zanger, chansonnier en acteur. Hij komt uit een beroemde Franse artiestenfamilie. Zijn vader Fernand Sardou was zanger, cabaretier en acteur. Zijn moeder Jackie Sardou was zangeres en actrice. Na het stoppen van zijn studie huurde zijn vader hem in voor zijn cabaret in Montmartre. Tegelijkertijd schreef hij zich in voor een theateropleiding en daar ontmoet hij Michel Fugain met wie hij een hechte vriendschap zal smeden. De twee acolieten beginnen samen hun eerste liedjes te componeren. Maar het begin is moeilijk, en hun eerste nummers blijven onopgemerkt.
In 1967 werd het mummer Les Ricains, midden in de Vietnamoorlog, gecensureerd. De hierover ontstane controverse zal er aan bijdragen dat de jonge zanger in de publiciteit komt. In 1970 kwam de grote doorbraak in Frankrijk met de hits "Les bals populaires" en "Le rire du sergent". Een belangrijke factor voor het succes was componist Jacques Revaux, met wie hij tot in de jaren 90 zou samenwerken. In 1970 bracht hij het album J'habite en France uit, gedragen door de hit Les Bals populaire, die de hitparade bereikte. Het album wint de Charles-Cros Academy-prijs en lanceert definitief de carrière van Michel Sardou. De zanger zal dan de successen aan elkaar rijgen; La maladie d'amour(1973), Une fille aux yeux clairs (1974), Le France (1975).
Als een geëngageerde zanger zal Michel Sardou een moeilijke periode doormaken halverwege de jaren 70. Hij stuit op kritiek met verschillende titels; J’accuse (Ik beschuldig), Le temps des colonies (De tijd van de koloniën)en Je suis pour (Ik ben er voor) en daarmee bedoelde hij de doodstraf. In 1978 publiceerden zijn tegenstanders een essay, 'Moeten we Sardou verbranden?'. Hierna moest Sardou zelfs enige tijd onderduiken. Maar hij wordt gesteund door andere artiesten en uiteindelijk keert de rust om hem heen weer terug.
Nadat hij in 1975 een nationale heldenstatus verwierf met zijn chanson "Le France", een protestsong over de verkoop van het toen grootste Franse cruiseschip is hij toch geschrokken van de controverse die in 1976 ontstond en koos Sardou ervoor om zijn carrière voort te zetten met een nieuw repertoire, meer gericht op liefdesliedjes La Java de Broadway, En chantant en Je vole . Eind jaren zeventig leek Sardou's muzikale output wat bloedarmer te worden, tot hij in 1981 verrassend terugkwam met Les lacs du Connemara, een album met vier top-10 hits in Frankrijk. In de jaren die volgden was het succes minder groot, maar elk album kende zeker één grote Franse hit .
In 1990 won Sardou de prijs voor beste plaat met Le privilège, waarin ook de teksten weer wat scherper werden. Na dat album werd zijn productiviteit minder, met een nieuw album eens in de twee à drie jaar. In 2004 brak zijn cd (getiteld Du plaisir) verkooprecords in Frankrijk. Sardou is niet alleen zanger, hij is ook acteur. In 2001 kocht hij samen met Jean-Claude Camus, de man die zijn concerten produceert, het Théatre de la porte St-Martin in Parijs. Sardou is directeur en eigenaar. Zelf acteerde hij ook in zijn eigen theater. Sardou heeft als acteur meegespeeld in de bioscoopfilm Cross, een politie/actiefilm uit 1986.
In 2018 geeft hij zijn laatste concert in zijn tournee met de naam La dernière danse en bracht een live-album uit met dezelfde naam als de tour. Een mooi muzikaal einde van zijn vruchtbare carrière, waarin hij ruim vijfhonderd chansons schreef.
(bron: gala.fr/stars, nl.wikipedia.org/wiki/Michel_Sardou)
Une fille aux yeux clairs met tekst van Michel Sardou en Claude Lemesle en muziek van Jacques Revaux, is een prachtig chanson uit 1975 van Michel Sardou. Het was één van zijn grootste successen. In 1987 werd het gecoverd door Benny Neyman met de titel 'Foto van mam'.
Une fille aux yeux clairs (Een meisje met heldere ogen) handelt over een thema dat terugkeert in zijn carrière, dat van relaties met partners. In Frankrijk wordt het met de verkoop van 722 000 singles bekroond met goud. Buiten Frankrijk bereikt het alleen de hitparade in Nederland, in de single top-100 met een 26e plaats en in de top-40 komt het niet verder dan een 36e plaats.
Michel Sardou is één van de iconen van het chanson. Hij is sinds de 70-tigerjaren één van de meest populaire Franse zangers, te oordelen naar zijn recordverkoop van albums en singles. In meer dan veertig jaar carrière maakte hij 23 studioalbums en meer dan 300 liedjes, waaronder Les Lacs du Connemara en La Maladie d’amour.
Tekst: Une fille aux yeux clairs
Je n'imaginais pas les cheveux de ma mère
Autrement que gris-blanc.
Avant d'avoir connu cette fille aux yeux clairs
Qu'elle était à vingt ans.
Je n'aurais jamais cru que ma mère
Ait su faire un enfant
Si je n'avais pas vu cette blonde aux yeux clairs,
Cette fille aux seins blancs.
Et j'avais oublié qu'avant d'être ma mère
Elle avait mis trente ans
Et qu'elle s'était donnée et qu'elle avait souffert,
Sous le joug d'un amant.
Je n'aurais jamais cru que ma mère
Ait pu faire l'amour
Si je n'avais pas vu cette blonde aux yeux clairs,
Cette fille aux seins lourds.
Je n'imaginais pas que ma mère soit encore
Si jolie, en gris-blanc,
Pour les yeux de celui qui caressait son corps,
Qui l'aimait à présent,
Je n'aurais jamais cru que ma mère
Ait su faire un enfant
Si je n'avais pas vu cette blonde aux yeux clairs,
Cette fille aux seins blancs,
Si je n'avais pas vu cette fille aux yeux clairs,
Qu'elle était à vingt ans.
(Auteur: Claude Lemesle, Jacques Revaux, Michel Sardou Componist: Jacques Révaux)
Tekst: Une fille aux yeux clairs- Nederlandse vertaling
Ik zou me het haar van m'n moeder
niet anders voor hebben kunnen stellen dan grijs-wit
en voor ik dit meisje met haar heldere ogen
had leren kennen, van twintig jaar,
zou ik nooit hebben geloofd dat mijn moeder had geweten
hoe ze een kind groot moest brengen,
Als ik deze blonde vrouw met haar heldere ogen
niet zou hebben gezien,
Dit meisje met haar blanke borsten
En ik zou zijn vergeten dat ze,
voordat ze mijn moeder werd, al dertig jaar had geleefd
en dat zij zich ook heeft gegeven
aan een minnaar en liefdesverdriet heeft gekend.
Ik zou nooit hebben geloofd dat mijn moeder
in staat was geweest om te beminnen
als ik deze blonde vrouw met haar heldere ogen
niet zou hebben gezien,
Dit meisje met haar volle borsten
Ik zou nooit hebben gedacht dat mijn moeder
er met haar grijs-witte haar nog zo mooi uitzag
in de ogen van degene die haar lichaam streelt
en die tot op de dag van vandaag
van haar heeft gehouden,
Ik zou nooit hebben geloofd dat mijn moeder had geweten
hoe ze een kind groot moest brengen,
als ik deze blonde vrouw met haar heldere ogen
niet zou hebben gezien,
Dit meisje met haar blanke borsten,
Als ik dit meisje met haar heldere ogen
niet zou hebben gezien,
van twintig jaar
(bron: muzikum.eu)
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}