88. Quinze ans (1975) - Claude Michel Schönberg

Claude-Michel Schönberg (Vannes, 6 juli 1944) werd geboren uit Hongaars-joodse ouders. Zijn vader was orgelreparateur en zijn moeder was pianostemmer. Claude-Michel Schönberg is buiten zanger ook componist van musicals en theaterproducent.

Hij begon zijn carrière als zanger, tekstschrijver en producent van populaire liedjes. Als artistiek directeur bij EMI was hij producer van artiesten als Gilbert Bécaud en Franck Pourcel. In 1973 schreef hij de muziek van zijn eerste musical "La Révolution Française". Daarna volgden "Les Misérables" (1980, Engelse versie in 1985), "Miss Saigon" (1989), "Martin Guerre" (1995) en "The Pirate Queen" (2006).

Hij was eveneens de muzikale supervisor voor alle producties van "Les Misérables" en "Miss Saigon" wereldwijd, en co-produceerde verscheidene internationale cast albums. In 2001 componeerde Schönberg zijn eerste ballet, Wuthering Heights, dat in september 2002 werd uitgevoerd door het Northern Ballet Theatre.  

78b%20Claude%20Michel%20Schonberg

[bron: TV Melody - Le premier pas ]  

Medio jaren 1970 stond Schönberg in de hitlijsten met "Le premier pas" en "Les enfants de mes enfants". In 1974 bracht hij zijn eerste LP uit "Le Premier Pas", waarvan de gelijknamige single een nummer 1 hit werd in Frankrijk, en waarvan er meer dan een miljoen exemplaren over de toonbank gingen. Heden ten dage is Le premier pas uitgegroeid tot een echte klassieker in Frankrijk.

Het laatste project van Schönberg en zijn vaste artistiek partner Boublil dateert uit 2008, de musical Marguerite, met muziek van Michel Legrand. Dit verhaal is geïnspireerd op 'La Dame aux Camélias' van Alexandre Dumas en speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in bezet Parijs, deze musical vertelt het verhaal van de minnares van een Duitse officier die de liefde aantrekt van een pianiste die twee keer zo oud is als zij. 

(bron: fr.wikipedia.org/wiki/Claude-Michel_Sch%C3%B6nberg / nl.wikipedia.org/wiki/Claude-Michel_Sch%C3%B6nberg) 

MUZIEKNOOTQuinze ans De muziek en tekst is van Claude-Michel Schönberg zelf. Hij bracht het als single uit in 1975. Wij kennen het beter in Nederlandse uitvoeringen: Benny Neyman (15 jaar), Dana Winner (15 jaar), Conny Vandenbos (15 jaar)

Mooi nummer, getuige ook de drie Nederlandse coverversies, maar helaas werd het geen hit voor Claude-Michel Schönberg zelf.

 

Tekst: Quinze ans

A quinze ans, je n'avais pas compris
Que pour elle "non" voulait dire "oui"
Je n'osais pas aller plus loin
Que le rempart de ses deux mains

Qui m'invitait par un refus
A faire des choses inconnues
A quinze ans je ne savais pas
Que la nuit, le corps en émoi,
Elle rêvait de douce souffrance
Au cours d'un viol sans conséquence
Dont le coupable aurait la chance
D'avoir le sourire et la voix
D'un héros vu au cinéma

Mais n'allez pas croire qu'à quinze ans
J'étais totalement innocent
Car l'imagination en feu
Je vivais des jeux amoureux
Que j'avais retenus par coeur
Dans des romans, comme un voleur

Les femmes pour moi c'était clair,
Mais les filles restaient un mystère

A quinze ans, j'étais très timide
Même avec les plus insipides
Et j'avais recours à la ruse
Pour pouvoir de façon confuse
Effleurer le bout de ses seins
Espérant qu'elle ne dirait rien

Avec le temps, les expériences
M'ont donné un peu d'assurance
Pourtant je sais que chaque fois
Que je tiens une femme dans mes bras
Je me sens comme un débutant
Qui entre en scène en hésitant
Et j'ai le trac
Comme à quinze ans. 

(Auteur: Claude-Michel Schönberg)  

78%20Quinze%20ans

Tekst: Quinze ans (Vijftien jaar) - Nederlandse vertaling

Vertaling Henriëtte v/d Staay - Limmen (NH)

Toen ik 15 was, begreep ik niet
Dat voor haar "nee" wilde zeggen "ja"
Ik durfde niet verder te gaan
Dan die muur van haar twee handen
Die mij uitnodigde met een afwijzing
Om onbekende dingen te doen

Toen ik 15 was, wist ik niet
Dat 's nachts, haar lichaam in beroering,
Zij droomde van een zoet lijden
Tijdens een aanranding zonder effect
Waarin de schuldige het geluk had
Om de glimlach en de stem te hebben
Van een held van het witte doek

Maar geloof nu niet dat met 15 jaar
Ik helemaal onschuldig was
Want door mijn vurige verbeelding
Beleefde ik amoureuze spelletjes
Die ik uit mijn hoofd kende
Ontvreemd aan romans, als een dief

Vrouwen waren mij helemaal duidelijk
Maar de meisjes bleven een mysterie

Met 15 jaar was ik erg verlegen
Zelfs met de saaiste meisjes
En ik nam mijn toevlucht tot een truc
Om erin te slagen op een vage manier
De ronding van haar borsten aan te raken
In de hoop dat zij niets zou zeggen

Met de tijd hebben de ervaringen
Mij enige zekerheid gegeven
Toch weet ik dat elke keer
Als ik een vrouw in mijn armen houd
Ik mij als een beginneling voel
Die aarzelend ten tonele verschijnt
En ik ben nerveus
Zoals toen ik 15 was

 

 

 

{{ message }}

{{ 'Comments are closed.' | trans }}