69. Fais comme l'oiseau (1972) - Michel Fugain

Michel Fugain (Grenoble, Isère, 12 mei 1942) is een Frans zanger en componist. Fugain werd geboren als zoon van de medicus en verzetsstrijder Pierre Fugain. Hij brak zijn studie medicijnen af en werd assistent van de filmregisseur Yves Robert. Fugain raakte bevriend met Michel Sardou en schreef vervolgens nummers voor Disques Barclay, die door onder andere Dalida werden uitgevoerd.

Toen Michel Fugain eind jaren zestig zijn debuut maakte, behoorde hij tot een nieuwe generatie van sociaal en politiek geëngageerde Franse chansonniers. Fugain wist de idealen van de Franse jeugd te vertalen in hoopvolle liedjes die uitzicht boden op betere tijden. Gedreven door een ongekend enthousiasme bracht hij samen met zijn Big Bazar een soort van totaaltheater, waarmee zij zowel in binnen- als buitenland enorm veel succes hadden.

In 1969 bracht hij zijn eerste album uit, genaamd Je n'aurai pas le temps. Het titelnummer werd als "if I only had time" gecoverd door John Rowles, die daar een grote hit mee had. Fugain was in 1972 oprichter van de formatie Michel Fugain et le Big Bazar, die verder bestond uit elf musici, vijftien zangers en dansers. In datzelfde jaar bracht deze formatie het bekende nummer Une belle histoire uit, dat in 1973 werd gecoverd door Ann Christy (Een mooi verhaal), in 1975 door Gerard Cox (Een mooi verhaal) en later door Paul de Leeuw en Alderliefste (Une belle histoire / Een mooi verhaal) alsook door Noordkaap (Een mooi verhaal).  

Fais Comme L’Oiseau staat op dezelfde elpee als Une Belle Histoire uit 1972 de definitieve doorbraak van Michel Fugain.

Toen Michel Fugain eind jaren zestig zijn debuut maakte, behoorde hij tot een nieuwe generatie van sociaal en politiek geëngageerde Franse chansonniers. Fugain wist de idealen van de Franse jeugd te vertalen in hoopvolle liedjes die uitzicht boden op betere tijden. Gedreven door een ongekend enthousiasme bracht hij samen met zijn Big Bazar een soort van totaaltheater, waarmee zij zowel in binnen- als buitenland enorm veel succes hadden.

Fais Comme L’Oiseau klinkt als een vrolijk liedje. Maar eigenlijk is het helemaal niet zo’n vrolijk liedje. Natuurlijk, de vogels fladderen. Vrijheid en blijheid, frisse lucht en schoon water, maar deze vreemde vogel symboliseert alles wat er eigenlijk mis is met de beschaving. Feitelijk is Fais Comme L’Oiseau van Michel Fugain dus een aanklacht: angst voor de winter (honger), lawaai, milieuverontreiniging, oorlog.

En wanneer we eens nader naar het vogeltje kijken, moeten we helaas ook constateren dat ze in Frankrijk (ondanks internationale afspraken) het niet zo nauw nemen met het verbod op vogelvangst. Neem bijvoorbeeld de arme ortolaan; tussen 1997 en 2007 werden 30.000 vogels gevangen. Sindsdien is er in Frankrijk een officieel vangstverbod, maar het kleine vogeltje is nog steeds de klos.

Waarom? Een culinaire reden! Want na het vangen worden het minivogeltje blind gemaakt met een pincet en in een klein hokje gestopt om zich vol te vreten. Nadat het twee tot vier keer het normale gewicht heeft gekregen, wordt het levend in een vat Armagnac verdronken. Vervolgens wordt het gebraden en steek je het met de kop net buiten in de mond en dan bijt je het door. En dat alles met een servet over je hoofd. Het was het laatste maal van oud-president Mitterrand.