6. C'est si bon (1948) - Yves Montand

Yves Montand, geboren als Ivo Livi, (Monsummano Terme, 13 oktober 1921 – Senlis, 9 november 1991) was een Frans acteur en zanger van Italiaanse komaf. Zijn vader was Giovanni Livi, later actief lid van de Communistische Partij. Montand was zelf ook een sympathisant van deze partij. Met zijn ouders, die op de vlucht waren voor het fascistische regime van Mussolini, vertrok hij op jonge leeftijd naar Frankrijk. Hij bracht zijn jeugd door in Marseille, waar hij later ging werken, onder andere als kapper in de kapsalon van zijn oudere zus, als havenarbeider en als nachtclubzanger. Tijdens deze optredens nam hij de naam "Yves Montand" aan. Hij bedacht deze naam door te denken aan wat zijn moeder vroeger naar hem riep als ze gingen eten: "Ivo, monta!" (Ivo, kom boven!

Vanaf 1938 oogstte hij al enig succes in het variététheater, in Marseille, Narbonne, Toulouse ... In 1939 trad hij met een eigen repertoire op in L'Alcazar, een beroemde voormalige theaterzaal in Marseille, en had hij zijn eerste echt succeslied Dans les plaines du Far-West. Verdere plannen om naar Parijs te trekken en nationaal door te breken werden verijdeld door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Pas in 1944 kreeg hij de gelegenheid in Parijs te zingen in diverse music-hallzalen. In de Moulin Rouge mocht hij het voorprogramma van Édith Piaf verzorgen. De beroemde Franse zangeres nam hem onder haar hoede en lanceerde zijn carrière. Ze kregen een relatie die door Piaf stopgezet werd in 1946. Ondertussen maakte Montand zijn eerste plaatopnames voor Odeon Records. Een van zijn belangrijkste opnames was Yves Montand chante Jacques Prévert (1962).

Hij was een succesvolle acteur in de jaren zestig, zeventig en tachtig. Montand staat dan bekend om zijn politieke linkse voorkeur en speelt in veel films en zingt geëngageerde liedjes die extremisme aan de kaak stelt. In de jaren tachtig verandert zijn ideologische voorkeuren en zal hij zich aansluiten bij de ideeënstroom van het liberalisme.

In de filmwereld debuteerde hij in Etoile sans Lumière (Marcel Blistène, 1946) waar hij samenspeelde met Piaf. Datzelfde jaar werd hij al bij een ruimer publiek bekend dankzij onder meer het poëtisch drama Les Portes de la nuit (1946) van de tandem Marcel Carné-Jacques Prévert. Het door Montand in die film gezongen liedje Les feuilles mortes werd een groot succes. Internationale roem kwam met de hoofdrol in de film Le Salaire de la peur (1953). In augustus 1949 ontmoette Yves Montand Simone Signoret op vakantie in Saint-Paul-de-Vence. Het is liefde op het eerste gezicht. Met Simone Signoret, met wie hij in 1951 trouwde, vormde hij een van de beroemdste koppels in de Franse cinema.

Montand stierf in 1991 op 70-jarige leeftijd aan een hartaanval. Hij had een relatie met Marilyn Monroe in het begin van de jaren zestig toen hij acteerde in de film The Billionaire en Marilyn Monroe hoofdrolspeelster was. Hij was twee keer getrouwd, met Simone Signoret van 1951 tot 1985 en met zijn veel jongere assistente Carole Amiel van 1987 tot zijn dood. Zij is tevens moeder van zijn enige kind, Valentin, Montand is bij zijn geboorte dan al 67 jaar oud. In 1989 startte Anne Drossart, ex-actrice, een vaderschapsactie in naam van haar dochter Aurore, geboren in 1975, om aan te tonen dat de acteur de vader is. In april 1990 verzocht de Parijse rechtbank om een bloedtest, maar Yves Montand weigerde tijdens zijn leven om zich aan deze expertise te onderwerpen. Uiteindelijk escaleert dit en leidt tot het opgraven van Montand in maart en juni 1998 en volgens drie experts wordt bevestigd dat Yves Montand niet de vader kan zijn. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Yves_Montand / fr.wikipedia.org/wiki/Yves_Montand)

  C'est si bon is 1947 gecomponeerd door Henri Betti met de tekst van André Hornez. De Engelse teksten werden in 1949 geschreven door Jerry Seelen. Het nummer is ook in meerdere talen uitgebracht.

Het was tijdens het kijken naar een show van een dameslingeriewinkel in Nice in juli 1947 dat de eerste negen muzikale noten van "C'est si bon" in het hoofd van Henri Betti binnen komen. Hij schreef de aantekeningen in een blad met muziekpapier om ze te kunnen herinneren en om op ze op de piano te spelen. Eenmaal thuis componeerde hij de melodie in minder dan tien minuten. Vervolgens maakte hij een afspraak met de tekstschrijver André Hornez in in Parijs om een titel voor het nummer te vinden.

De tekstdichter zei dat de titel drie lettergrepen moest zijn, gezongen naar de eerste drie tonen van het lied. De volgende dag liet de tekstdichter Henri Betti een lijst van tien drielettergrepige titels zien, waarvan de laatste C'est si Bon was. Henri Betti vertelde tekstschrijver Hornez dat hij degene was die moest kiezen, maar André Hornez had in eerste instantie moeite met de titel C'est si Bon omdat er een paar jaar daarvoor een lied van Charles Trenet genaamd C'est Bon (1942) was geweest. Uiteindelijk werd C'est si Bon toch geregistreerd bij de SACEM op 18 augustus 1947.

Alvorens een professionele zanger voor het lied te vinden, zong Henri Betti het lied zelf in het restaurant La Réserve in Nice. Hij stelde voor aan Yves Montand om C'est si Bon samen met "Mais qu'est-ce que j'ai" dat hij net had gecomponeerd (met teksten van Édith Piaf) uit te voeren. Op 9 oktober 1947 in het Théâtre de l'Étoile, zong Yves Montand Mais qu'est-ce que j'ai maar zong C'est si Bon niet, maar gaf er de voorkeur aan om een paar weken te wachten om het op het podium of op de radio te zingen. Yves Montand nam het nummer op met Bob Castella en zijn orkest. In 1964 nam hij het nummer opnieuw op, maar met Hubert Rostaing en zijn Orkest voor zijn album Le Paris de ...

C'est si Bon is ook gebruikt in diverse reclames, door Maximilien Philippe, in Nederland geen bekende zanger, maar in Frankrijk is hij bekend geworden via The Voice en zijn versie van C'est si Bon is gebruikt voor de reclame van de Renault Clio IV. In Nederland was C'est si Bon te horen in de tv reclame van supermarkt Jumbo.

Tekst: C'est si Bon