40. La bohème (1965) - Charles Aznavour
Charles Aznavour, pseudoniem van Chahnour Varinag Aznavourian (Parijs, 22 mei 1924- 1 oktober 2018, Mouriès) is een Franse zanger, liedjesschrijver en acteur van Armeense afkomst. Aznavour werd geboren als zoon van Armeense immigranten. Op negenjarige leeftijd begon hij met acteren en dansen. In de jaren veertig vormde hij samen met Pierre Roche een muzikaal duo en spoedig koos hij de podiumnaam Aznavour. Ondertussen schreef Aznavour in 1944 zijn eerste nummer J'ai Bu. De eerste successen van het partnerschap waren in Canada gedurende de periode 1948-1950.
Tijdens de vroege stadia van zijn carrière stond Aznavour in het voorprogramma van Edith Piaf in de Moulin Rouge. Piaf adviseerde hem toen om zich toe te leggen op een zangcarrière. Piaf hielp Aznavour met het ontwikkelen van zijn kenmerkende stem wat leidde tot zijn unieke geluid die zo goed bij zijn repertoire paste. Piaf nam hem mee op tournee door Frankrijk en de Verenigde Staten. Daarna ging de reis naar Quebec, waar het grote succes hem wachtte: veertig weken lang mocht hij in enkele clubs spelen, met elf shows per week. In 1953 brak Charles, beïnvloed door Piaf, met zijn partner Pierre Roche.
In 1974 had Aznavour groot succes in het Verenigd Koninkrijk met zijn Engelstalige nummer "She" wat veertien weken op nummer 1 stond in de Engelse hitparade. Zijn andere Engelstalige hit in het Verenigd Koninkrijk was "The Old Fashioned Way" in 1973, dat 15 weken in de Britse hitlijsten stond.
Aznavour was één van Frankrijks meest populaire zangers. Hij werd de Franse Frank Sinatra genoemd, terwijl muziekcriticus Stephen Holden Aznavour beschreef. als een "Franse popgod". Hij was misschien wel de beroemdste Armeniër van zijn tijd. In 1998 werd Aznavour door CNN uitgeroepen tot entertainer van de eeuw gekozen door de lezers van Time Online van over de hele wereld. Hij werd erkend als de beste artiest van de eeuw, met bijna 18% van de stemmen, nog voor Elvis Presley en Bob Dylan. Aznavour zong vaak over liefde. Hij schreef of schreef mee aan musicals, meer dan duizend liedjes en nam eenennegentig studioalbums op. Aznavour sprak en zong in vele talen (Frans, Engels, Italiaans, Spaans, Duits, Russisch, Armeens, Napolitaans en Kabyle), en hij heeft opgetreden in de prestigieuze Carnegie Hall en andere belangrijke zalen in de wereld.
Op 1 oktober 2018 werd Aznavour op 94-jarige leeftijd dood aangetroffen in een badkuip in zijn huis in Mouriès. Het autopsierapport concludeerde dat Aznavour stierf aan een hartstilstand, gecompliceerd door een acuut longoedeem. Op 5 oktober werd Aznavour geëerd met een staatsbegrafenis in het militaire complex Les Invalides in Parijs, waarbij president Emmanuel Macron hem prees als een van de meest belangrijke "gezichten van Frankrijk". Hoogwaardigheidsbekleders die de begrafenis bijwoonden, waren o.a. de voormalige Franse presidenten Nicolas Sarkozy en François Hollande, evenals de Armeense president Armen Sarkissian. Zijn kist werd aan het einde van de begrafenis opgetild onder het geluid van zijn hit "Emmenez-Moi".
(bron: en.wikipedia.org/wiki/Charles_Aznavour / nl.wikipedia.org/wiki/Charles_Aznavour)
La bohème is een lied van Charles Aznavour en Jacques Plante, geschreven in 1965. Het lied vertelt het verhaal van een schilder, die nostalgisch terugdenkt aan zijn jeugd op Montmartre. Zijn artistieke jaren waarin hij hongerig was, maar gelukkig.
Een tekst van Jacques Plante werd op muziek gezet door Aznavour. Oorspronkelijk zou La bohème gezongen worden door Georges Guétary, in de operette Monsieur Carnaval. Aznavour nam het lied echter op voor de opvoering van de operette. Hieruit volgde een ruzie tussen beide zangers en tussen hun platenfirma's, hetgeen in der minne geregeld werd dankzij de interventie van Frédéric Dard, geholpen door het succes van de platenverkoop van beide artiesten.
Aznavour scoorde een internationale hit met La bohème. Het lied bereikte de nummer 1 in de Franse hitparade en de top 10 in de hitlijsten van onder meer Argentinië en Brazilië. Aznavour bracht vervolgens ook een Engelse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en Portugese versie uit.
Tekst: La bohème
Je vous parle d'un temps
Que les moins de vingt ans
Ne peuvent pas connaître
Montmartre en ce temps-là
Accrochait ses lilas
Jusque sous nos fenêtres
Et si l'humble garni
Qui nous servait de nid
Ne payait pas de mine
C'est là qu'on s'est connu
Moi qui criais famine
Et toi qui posais nue
La Bohème, la Bohème
Ça voulait dire on est heureux
La Bohème, la Bohème
Nous ne mangions qu'un jour sur deux
Dans les cafés voisins
Nous étions quelques-uns
Qui attendions la gloire
Et bien que miséreux
Avec le ventre creux
Nous ne cessions d'y croire
Et quand quelque bistro
Contre un bon repas chaud
Nous prenait une toile
Nous récitions des vers
Groupés autour du poêle
En oubliant l'hiver
La Bohème, la Bohème
Ça voulait dire tu es jolie
La Bohème, la Bohème
Et nous avions tous du génie
Souvent il m'arrivait
Devant mon chevalet
De passer des nuits blanches
Retouchant le dessin
De la ligne d'un sein
Du galbe d'une hanche
Et ce n'est qu'au matin
Qu'on s'asseyait enfin
Devant un café-crème
Épuisés mais ravis
Fallait-il que l'on s'aime
Et qu'on aime la vie
La Bohème, la Bohème
Ça voulait dire on a vingt ans
La Bohème, la Bohème
Et nous vivions de l'air du temps
Quand au hasard des jours
Je m'en vais faire un tour
À mon ancienne adresse
Je ne reconnais plus
Ni les murs, ni les rues
Qui ont vu ma jeunesse
En haut d'un escalier
Je cherche l'atelier
Dont plus rien ne subsiste
Dans son nouveau décor
Montmartre semble triste
Et les lilas sont morts
La Bohème, la Bohème
On était jeunes, on était fous
La Bohème, la Bohème
Ça ne veut plus rien dire du tout.
(Auteur: Charles Aznavour, Jacques Plante, Ernst Bader, Herbert Kretzmer, Componist: Jacques Plante / Charles Aznavour)
Tekst: La bohème - Nederlandse vertaling
Ik vertel jullie van een tijd
Die de tieners
Niet kunnen kennen
In die tijd hingen in Montmartre
De bakken met seringen
Tot onder onze ramen
En als de eenvoudige gemeubileerde ruimte
Die ons nestje was
Geen porum had,
Het is wel waar wij elkaar ontmoetten
Ik die honger leed
En jij die naakt poseerde.
La bohème, het artiestenwereldje
Dat betekende: Wij zijn gelukkig
La bohème, la bohème,
Wij aten toen slechts om de dag.
In de naburige cafés
Waren wij met een aantal
Die roem verwachtte
En al waren we arm,
Met lege magen,
Bleven wij erin geloven.
En wanneer een bistrootje
In ruil voor een goede warme maaltijd
Een schilderij van ons afnam,
Dan droegen wij verzen voor
Samengeschaard rond de kachel
En vergaten we de winter.
La bohème, la bohème,
Dat betekende ‘jij bent mooi’,
La bohème, la bohème,
En allen hadden we genie.
Vaak gebeurde het
Dat ik voor mijn schildersezel
Slapeloze nachten doorbracht,
Terwijl ik mijn tekening bijwerkte
Van de lijn van een borst,
Van de ronding van een heup,
En pas in de ochtend
Gingen we eindelijk zitten
Voor een kop koffie,
Uitgeput maar opgetogen
Wat moeten wij elkaar toen hebben liefgehad
En liefgehad het leven.
La bohème, la bohème,
Dat wilde zeggen: wij zijn twintig,
La bohème, la bohème,
En wij leefden van de wind.
Wanneer ik nu toevallig eens
Een wandeling maak
Naar mijn oude verblijfplaats,
Herken ik niets meer,
Niet de muren, niet de straten
Die getuige waren van mijn jeugd,
Boven aan een trap
Zoek ik het atelier,
Waar niets van over is.
In die nieuwe ambiance
Ziet Montmartre er treurig uit
En de seringen zijn dood.
La bohème, la bohème,
We waren jong, we waren dwaas
La bohème, la bohème,
Het betekent helemaal niets meer.
(bron: songteksten.net)
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}