38. Poupée de cire, poupée de son (1965) - France Gall

 France Gall artiestennaam van Isabelle Gall (Parijs, 9 oktober 1947 – Neuilly-sur-Seine, 7 januari 2018), was een Franse zangeres. Ze werd geboren in een muzikale familie. Haar moeder was zangeres en haar vader, Robert Gall, stond bekend als liedjesschrijver voor onder meer Charles Aznavour en Édith Piaf. Toen ze vijftien was nam ze in 1963 onder de naam France Gall haar eerste single op: Ne sois pas si bête, die meteen een hit werd in Frankrijk. Een tweede single in 1964, Sacré Charlemagne, geschreven door haar vader, was opnieuw een hit.

In 1965 brak ze ook internationaal door. Haar liedje Poupée de cire, poupée de son geldt binnen het idioom van het songfestival nog altijd als een van de mooiste bijdragen. Met het uptempo, bijna jachtige chanson, geschreven door Serge Gainsbourg, won de Franse zangeres France Gall in 1965 namens Luxemburg in Napels het festival. Na een voortvarende start raakt haar carrière aan het eind van de 60-er jaren in het slop. Ze wordt door haar manager aan de verkeerde songwriters en producers gekoppeld. Ze had relaties met Franse zangers als Claude François en Julien Clerc.  

Een belangrijk keerpunt in haar persoonlijk leven en in haar carrière was de ontmoeting met de zanger en componist Michel Berger in 1974. Ze begonnen een relatie die in juni 1976 uitmondde in een huwelijk. Berger begon voor Gall nieuwe nummers van goede kwaliteit te schrijven. Hits werden onder meer La Déclaration (1974), Samba Mambo (1975) en Il jouait du piano debout over Jerry Lee Lewis (geïnspireerd door Elton John).

Vanaf het begin van de 70-er jaren bezoeken Gall en Berger regelmatig het Afrikaanse land Senegal. Niet zozeer om muzikale redenen, alswel om de lokale bevolking daar te ondersteunen in de strijd tegen honger en armoe. In 1986 voltrekt zich uitgerekend daar, in Afrika, het volgende drama in Gall’s leven als vriend en muzikant Daniel Balavoine sterft in een helicopter crash. Het nummer Évidemment, geschreven door Berger en gezongen door Gall, is een ontroerende hommage aan een gestorven vriend. De song verschijnt op het album Babacar. Het album dat een hoogtepunt in de carrière van France Gall tot dan toe is.

Internationaal scoort Gall met een ander nummer van het album ‘Babacar’ met de song Ella, elle l’a, een tribuut aan jazzzangeres Ella Fitzgerald. Kort na het uitkomen van deze laatste plaat stierf Berger aan een hartaanval op 2 augustus 1992. Enkele maanden na deze schok besloot Gall opnieuw te gaan optreden met de nummers die hij voor haar had geschreven en in 1995 bracht ze een nieuw album uit, France (opgenomen in Los Angeles). In de zomer van 1997 stierf haar dochter Pauline aan de gevolgen van de taaislijmziekte. Na deze nieuwe slag trok Gall zich terug uit de publiciteit en kwam nog slechts sporadisch voor het voetlicht. Ze bracht de meeste tijd door in haar huis in Senegal. Op 7 januari 2018 overleed ze op 70-jarige leeftijd in de Parijse voorstad Neuilly-sur-Seine aan de gevolgen van kanker.   

(bron: lc.nl/cultuur/In-Memoriam-France-Gall-zal-nooit-meer-zingen-22801395.html /nl.wikipedia.org/wiki/France_Gall / bluestownmusic.nl/rockcolumn-france-gall-het-grote-verdriet) 

Poupée de cire, poupée de son is een hitsingle uit 1965 van de Franse zangeres France Gall. Gall werd voor Luxemburg uitgezonden naar het Eurovisiesongfestival in Napels, met dit door Serge Gainsbourg geschreven nummer. Gall won met Poupée de cire, poupée de son het Eurovisiesongfestival in 1965. In de NPO Radio 2-jaarlijst van de Top 2000 stond het ook diverse keren. Karel Prior vertaalde het nummer in het Nederlands als Modepop voor Marijke Merckens.

De dag na het Eurovisiesongfestival werden er 16,000 singles verkocht van Poupée de cire, poupée de son, vier maanden later waren dit er over de 500,000

Poupée de cire, poupée de son werd gecomponeerd door Serge Gainsbourg, geïnspireerd door het 4e deel van Beethoven's Piano Sonata No. 1, het was het het eerste nummer, dat geen ballad was, dat het Eurovisiesongfestival won. Het werd genomineerd als één van de 14 beste Songfestivals aller tijden op de Felicitatie Special in oktober 2005. Het idee van een "zingende pop " kwam bij Gainsbourg op toen hij "Les Sucettes" (De lolly's) voor Gall schreef.

Zoals gebruikelijk is in Gainsbourg's teksten, hebben woorden dubbele betekenissen. De titel kan worden vertaald als "waspop, lappenpop" (een slappe pop gevuld met zemelen) of als "waspop, klankpop" (met de gedachte dat Gall een "zingende pop" is die wordt bestuurd door Gainsbourg).

De Amerikaanse muziekjournaliste Sylvie Simmons schreef dat het lied gaat over "de ironie en ongerijmdheden die inherent zijn aan de baby-pop " - dat "de liedjes waar jonge mensen terechtkunnen voor hulp bij hun eerste pogingen om te ontdekken waar het leven en de liefde om draait, worden gezongen door mensen die te jong zijn en zelf onervaren om van veel hulp te zijn, en veroordeeld tot zijn tot de teksten van hun idool waar ze waarschijnlijk niet veel wijzer van worden."