297. Plaisir d'amour (1939) - Rina Ketty

Rina Ketty, geboren als Cesarina Picchetto (Sarzana, 1 maart 1911 – Cannes, 23 december 1996), was een Italiaanse zangeres, vooral bekend van het nummer J'attendrai dat gedurende de Tweede Wereldoorlog in Europa een grote hit werd. 

Ketty werd geboren in het Italiaanse Liguria en vertrok begin jaren dertig naar Parijs. Ze werd een liefhebber van de Parijse cabarets en begon in 1934 zelf op te treden in het beroemde Lapin Agile cabaret van Montmartre. Zij kreeg een platencontract aangeboden en nam haar eerste chansons op in 1936. Deze eerste liedjes maakten echter geen indruk. In 1938 werd het nummer Rien que mon coeur echter wel een hit en hiermee won zij de Grand Prix du Disque. In datzelfde jaar scoorde zij een nog grotere hit met het nummer Sombreros et Mantilles, geschreven door Jean Vaissade, met wie zij zou trouwen.

Begin van 1939 werd het nummer J'attendrai ('Ik zal wachten') uitgebracht; een cover van het Italiaanse nummer Tornerai. J'attendrai werd een enorm succes voor Ketty, en is een van de meest populaire liedjes uit de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de nazi-bezetting van Frankrijk wilde Rina - vanwege haar Italiaanse afkomst - zo min mogelijk in het openbaar gezien worden en tijdens de bezetting trad ze alleen op in Zwitserland. Na de bevrijding van Frankrijk begon Rina Ketty opnieuw, dit keer met een concert in het Alhambra-Maurice Chevalier theater in Parijs gevolgd door een tour van 5 maanden door heel Frankrijk. Hoewel ze nog wat hits wist uit te brengen, was haar populariteit echter afgenomen en was ze niet in staat om haar vooroorlogse bekendheid terug te krijgen.

Rina Ketty is vaak beschreven als een exotische en sentimentele zangeres; in dit genre werd ze ingehaald door Gloria Lasso, die later op haar beurt werd ingehaald door Dalida (die het zelfs waagde om "J'attendrai" opnieuw op te nemen in een discoversie). Ze vertrok in 1954 naar Canada en woonde daar zo'n 12 jaar, waar ze alleen haar nummer "Sombreros et Mantilles" uit 1938 zou zingen voor een select publiek. In 1965 probeerde Rina Ketty nog een laatste keer om succes te behalen met een tour door Frankrijk, maar het mocht niet baten.

Rina Ketty trouwde voor de tweede keer, met haar nieuwe echtgenoot Jo Harman, begon ze een restaurant Cannes. Het laatste concert van Rina Ketty vond plaats in maart 1996. Ze overleed in december van dat jaar op 85-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Cannes.  

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Rina_Ketty / en.wikipedia.org/wiki/Rina_Ketty)  

Plaisir d'amour is een klassiek Frans liefdeslied geschreven in 1784 door Jean-Paul-Égide Martini (1741–1816); hij ontleende zijn tekst aan een gedicht van Jean-Pierre Claris de Florian (1755–1794), dat voorkomt in zijn roman Célestine. Het nummer was enorm succesvol in Martini's versie. Een jonge vrouw, Madame Julie Charles, zong het bijvoorbeeld voor de dichter Alphonse de Lamartine tijdens zijn kuur in Aix-les-Bains in 1816, en de dichter zou het zich 30 jaar later nog steeds herinneren.

Hector Berlioz arrangeerde het voor orkest in 1859. Louis van Waefelghem arrangeerde het deuntje voor viola d'amore met altviool en piano in 1880.

Het is uitgevoerd in verschillende popvarianten en werd door talloze artiesten uitgevoerd o.a. door de Seekers, Joan Baez, Mary Hopkin in het Welsh als "Pleserau Serch", Judy Collins, Mireille Mathieu, Nana Mouskouri, Nana Mouskouri met Charles Aznavour, Marianne Faithfull. De versie van Nana Mouskouri uit de jaren zeventig is het bekendste, maar wij hebben gekozen voor de oudste uitvoering in de 20e eeuw, die van Rina Ketty uit 1939.

De melodieën voor Elvis Presley's " Can't Help Falling in Love " (1961) en de 20e-eeuwse christelijke hymne "My God Loves Me" zijn gebaseerd op "Plaisir d'amour".

Plaisir d'amour komt veel voor als thema in films: " Love Affair " uit 1939 met Charles Boyer en Irene Dunne in de hoofdrol , waarbij Dunne het nummer ook vertolkt in haar rol als zangeres. "The Heiress" uit 1949 gezongen door Montgomery Clift. Mado Robins versie van het nummer speelt in de film "Touki Bouki" uit 1973, wanneer hoofdrolspeelsters Nori en Anta het landgoed van een rijke beschermheer gaan bezoeken om hem te overtuigen hun reis naar Parijs te financieren. Het wordt nog een paar keer herhaald gedurende de rest van de film.

Een kerkkoor zingt dit lied voor uitgeputte leden van Easy Company in de aflevering getiteld "The Breaking Point" in de veelgeprezen miniserie Band of Brothers (miniserie) van HBO.

Het refrein van ‘Plaisir d’Amour’ vat de algemene tendens van het lied samen en gaat als volgt:
Plaisir d’amour ne dure qu’un moment, Chagrin d’amour dure toute la vie. (Liefdesgenot duurt maar even, Liefdesleed duurt heel je leven.)

 Wie kan ons helpen aan de Nederlandse  vertaling van Plaisir  d'amour