286. Maintenant je sais (1974) - Jean Gabin

Jean Gabin (Parijs, 17 mei 1904 - Neuilly-sur-Seine, 15 november 1976) was een Franse danser, filmacteur en oorlogsheld. Zijn echte naam was Jean-Alexis Moncorgé. Gabin was ook het toneelalias van zijn vader. Zijn ouders waren de cabaretentertainers Hélène Petit en Ferdinand Moncorgé. Oorspronkelijk wilde hij niet de voetsporen van zijn ouders volgen; zijn wens was om machinist op een locomotief te worden. Na de Eerste Wereldoorlog had hij verschillende banen, zoals krantenverkoper en leerling-metselaar bij een bouwbedrijf in Parijs tot hij, op 15-jarige leeftijd, uiteindelijk toegaf en rollen in het theater aannam. Zijn acteercarrière liep in het begin niet van een leien dakje en Gabin ging bij het leger. Na zijn dienstplicht te hebben vervuld, keerde hij terug in de theater- en amusementswereld onder de naam Jean Gabin. 

Gabin was populair in de periode voor de Tweede Wereldoorlog. Zijn carrière als filmacteur werd voorafgegaan door werk als entertainer in cabarets. Tussen 1931 en zijn dood in 1976 maakte Gabin meer dan 90 films en kreeg meerdere prijzen voor zijn werk. In zijn (hoofd)rollen speelde hij niet vaak op de emoties, maar eerder een rustige man met een krachtige uitstraling, een slimme arbeider. Zijn eerste rol was die van de stoere en sympathieke antiheld aan de rand van de samenleving. Later verscheen hij vaak in detectivefilms.

In 1937 maakte hij samen met Duvivier Pépé le Moko, die een wereldwijde kaskraker werd en Gabin kreeg hiervoor internationale erkenning. In hetzelfde jaar speelde hij ook Lieutenant Maréchal, de hoofdrol, in La Grande Illusion. Deze anti-oorlogsfilm werd een internationale kaskraker, die zes maanden lang in New York draaide, waar de filmcritici de film uitriepen tot de beste buitenlandse film van 1937. Aan het eind van de jaren 30 was Gabin de grootste mannelijke filmster in Frankrijk. Zijn filmimago maakte hem de perfecte tegenspeler voor femmes fatales.

Na La Grande Illusion kreeg hij talloze aanbiedingen van Hollywood. Tot de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog wees Gabin ze allemaal van de hand, maar nadat de Duitsers Frankrijk hadden bezet en hij werd opgeroepen om bij de marine te gaan, vertrok hij naar de Verenigde Staten. In Hollywood ontstond een stormachtige romance tussen hem en Marlene Dietrich. Vervolgens zou hij een rol spelen in de film The Temptress, maar zijn persoonlijkheid (en zeer grote ego) beschadigde zijn carrière. Hij eiste op het laatste moment Marlene Dietrich als co-ster. De studio wees dat van de hand, betaalde hem wat hem toekwam, stopte de productie en waarschuwde hem dat hij nooit meer in Hollywood zou kunnen werken.

Gabin ging vervolgens naar Noord-Afrika waar hij zich bij de Vrije Franse Troepen van generaal De Gaulle aansloot. Voor zijn bijdrage aan de bevrijding kreeg hij een Médaille Militaire en het Croix de Guerre voor zijn bijdrage aan de strijd in Noord-Afrika uitgereikt. Gabin nam deel aan het militaire contingent dat na D-Day terugkwam in het bevrijde Parijs. Op film is te zien hoe Marlene Dietrich, die in de menigte gespannen staat te wachten, naar Gabin toesnelt zodra zij hem ontdekt aan boord van een tank. In 1976 werd L'Année sainte opgenomen, wat zijn laatste film zou zijn. Hij overleed op 72-jarige leeftijd aan een hartaanval.

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/MC_Jean_Gab%271)

 Maintenant je sais (But Now I Know) in het Engels, werd uitgebracht in 1974. Het Engelse origineel, But Now I Know, is geschreven door Philip Green en uitgevoerd in 1973 door Noel Purcell op de B-kant van zijn 45-toeren single The Filly With the Long Black Mane. De Franse vertaling is van Jean-Loup Dabadie.

Met Maintenant je sais maakte filmster Jean Gabin een come-back met zingen (alhoewel in Maintenant je sais meer gesproken dan gezongen wordt), 38 jaar na zijn laatste muzikale bijdrage 'Quand on se promène au bord de l'eau' opgenomen in 1936 voor de film La Belle. In Maintenant je sais, een gesproken in plaats van een gezongen monoloog, maakt een man in de herfst van zijn leven de balans op van wat hij heeft kunnen leren gedurende zijn leven.

Het nummer werd op 7 juli 1974 opgenomen in Studio 10 in Parijs; het orkest staat onder leiding van Jean-Pierre Sabar. De single komt uit tijdens de zomer, klimt tot de 6e plaats in de Franse hitlijsten in augustus 1974 en staat op de 35e plaats in de Franse jaarlijst van 1974. Het nummer bereikte de tweede plaats in Canada, in de Franstalige Quebec hitparade in oktober 1974.

In 1975 zong Gabin het nummer onder de oorspronkelijke titel But Now I Know, voor de Amerikaanse markt. De teksten zijn de originele behalve van het laatste couplet. Dit nummer, zowel in het Frans als in het Engels, maakt deel uit van de soundtrack van Claude Lelouchs film Attention bandits!, uitgebracht op 3 juni 1987, op muziek van Francis Lai.

Het nummer werd in 1975 in het Duits gezongen door Heinz Rühmann onder de titel Ich Weiß, In 1993 werd de Franse versie opgenomen door door Jackie Sardou, De originele versie van Philip Green is gecoverd door Joe Lynch en in 2012 werd er onieuw een Franse versie opgenomen door Annie Cordy. Deze nummers zijn ook monologen van beroemde filmacteurs: I Love You - Anthony Quinn en Ringo - Lorne Greene