285. Lili Marlène (1941) - Suzy Solidor
Suzy Solidor (Saint-Servan, 18 december 1900 – Nice, 31 maart 1983) was een Frans zangeres en actrice. Ze werd geboren in het district Pie van Saint-Servan in Bretagne, als Suzanne Louise Marie Marion, en was de dochter van Louise Mairie Adeline Marion, een 28-jarige alleenstaande moeder. In 1907 werd haar naam veranderd in Suzy Rocher, toen haar moeder trouwde met Eugène Prudent Rocher. Later veranderde ze haar naam in Suzy Solidor toen ze verhuisde naar Parijs in de late jaren twintig. Ze gebruikte de naam van een district van Saint-Servan waar ze woonde.
Ze leerde autorijden in 1916 en behaalde het jaar daarop haar rijbewijs, wat in die tijd uitzonderlijk was voor een vrouw. Kort voor de wapenstilstand van 1918, werd ze gepromoveerd tot chauffeur van de legerstaf, en reed ze op ambulances. Na de oorlog verhuisde ze naar Parijs. Het was in deze tijd dat ze Yvonne de Bremond d'Ars ontmoette, een beroemde en zeer wereldse antiquair, die elf jaar haar metgezel zou zijn. Het was ook Bremond d'Ars die Solidor voor het eerst als kunstwerk lanceerde en haar aan het publiek presenteerde als een icoon.
Na hun scheiding in 1931 zal Suzy Solidor verschillende relaties met vrouwen hebben. Ze was openlijk lesbisch. Aan het begin van de jaren dertig werd ze een populaire zangeres en opende een chique nachtclub met de naam La Vie Parisienne. een "chique en duur" cabaret, een verzamelplaats van homoseksuele artiesten waar onder andere de jonge Charles Trenet zingt. Eind jaren dertig maakte Wim Sonneveld een artistieke rondreis door Frankrijk en heeft hij in deze nachtclub veel opgetreden. Solidors nachtclub was tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog populair bij Duitse officieren. Ze zong onder andere de Franse versie van Lili Marleen. Na de oorlog werd ze door de Épuration légale veroordeeld wegens collaboratie en kreeg een beroepsverbod van vijf jaar.
Suzy Solidor in 1935. [Foto: René Dazy / Bridgeman Images]
Daarna droeg ze de leiding van haar cabaret over aan zangeres Colette Mars, die daar haar debuut maakte, en Solidor vertrok om te zingen in de Verenigde Staten. Terug in Parijs opent ze in februari 1954 het cabaret "Chez Suzy Solidor"(in de buurt van de Champs-Élysées), dat ze tot begin 1960 runde voordat ze zich terugtrok aan de Côte d'Azur . Ze verhuisde naar Cagnes-sur-Mer, waar ze in hetzelfde jaar een nieuw cabaret start, "Chez Suzy", versierd met 224 van haar portretten. Ze trad er op tot 1967 voordat ze de leiding overnam van een antiekwinkel op de Place du Château du Haut de Cagnes.
Een van haar publiciteitsstunts was om de “meest geschilderde vrouw ter wereld” te worden. Ze poseerde voor enkele van de bekendste schilders uit die tijd, waaronder Pablo Picasso en Georges Braque. Haar loon voor het poseren was dat haar de schilderijen werden gegeven, die opgehangen werden in haar club. Al snel had ze 39 portretten van zichzelf verzameld. Solidors beroemdste portret werd geschilderd door Tamara de Lempicka. Toen ze De Lempicka in de jaren dertig ontmoette vroeg ze de kunstenares om haar te schilderen. De Lempicka ging hiermee akkoord, maar alleen als ze Solidor naakt mocht schilderen. Het schilderij werd voltooid in 1933. Een veertigtal van haar portretten, hangen vandaag de dag nog steeds bij de opmerkelijke werken van het Grimaldi-kasteelmuseum in de Haut de Cagnes. Ze overlijdt op 31 maart 1983 en is begraven in Cagnes-sur-Mer.
(bron: nl.frwiki.wiki/wiki/Suzy_Solidor / nl.wikipedia.org/wiki/Suzy_Solidor)
Lili Marlène is een lied waarvan de tekst in 1915 werd geschreven door de Duitse soldaat Hans Leip, ontleend aan het gedicht Das Lied eines jungen Soldaten auf der Wacht. Het lied, in 1939 opgenomen door Lale Andersen, werd pas een grote hit toen het vanaf 1941 dagelijks op een vast tijdstip werd gedraaid door radio Belgrado voor Duitse soldaten aan het front. De geallieerde troepen konden ook afstemmen op radio Belgrado en hadden dit al snel in de gaten. Daarna is het nummer vaak gecoverd, onder meer door Marlene Dietrich.
Hans Leip schreef het gedicht voordat hij naar het Russische front vertrok. Lili was de naam van zijn vriendin. Marleen was mogelijk een verpleegster van wie Leip onder de indruk was geraakt. Norbert Schultze zette het gedicht daarna op muziek. Lale Andersen nam het lied op. Lange tijd lag de opname in een kast in Wenen, en toevallig ook bij radio Belgrado. In de zomer van 1941 gebruikte een Duitse korporaal de opname in een radioprogramma voor de troepen in Afrika. Dat werd een succes, zelfs de Australiërs die het in het belegerde Tobroek uit het kamp van hun tegenstanders hoorden galmen, riepen luidkeels om de radio harder te zetten.
De uitvoering van "Lili Marleen" door Marlene Dietrich is de bekendste, zij zong het in diverse talen waaronder het Frans. De eerste Franse versie verscheen in 1941 door zangeres Suzy Solidor, de Franse tekst is van Henri Lemarchand.
Tekst: Lili Marlène uitvoering door Suzy Solidor
La vieille lanterne soudain s'allume et luit
C'est dans ce coin-là que le soir
On s'attendait remplis d'espoir
Tous deux, Lily Marlène.
Et dans la nuit sombre nos corps enlacés
Ne faisaient qu'une ombre lorsque je t'embrassais
Nous échangions ingénument
Joue contre joue, bien des serments
Tous deux, Lily Marlène.
Le temps passe vite lorsque l'on est deux
Hélas ! on se quitte, voici le couvre-feu
Te souviens-tu de nos regrets
Lorsqu'il fallait nous séparer ?
Dis-moi, Lily Marlène.
La vieille lanterne s'allume toujours
Devant la caserne lorsque finit le jour
Mais tout me paraît étranger
Aurais-je donc beaucoup changé ?
Dis-moi, Lily Marlène.
Cette tendre histoire de nos chers vingt ans
Chante en ma mémoire malgré les jours, les ans
Il me semble entendre ton pas
Et je te serre entre mes bras
Lily... Lily Marlène...
Il me semble entendre ton pas
Et je te serre entre mes bras
Lily... Lily Marlène...
(Auteur: Hans Leip, Henri Lemarchand Componist: Norbert Schultze)
Tekst: Lili Marlène - Nederlandse vertaling
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}