266. Manhattan-Kaboul (2002) - Renaud

Renaud, artiestennaam van Renaud Pierre Manuel Séchan (Parijs, 11 mei 1952), is een Franse zanger, componist, muzikant, songwriter, schrijver en acteur. In Frankrijk is hij een van de meest populaire zangers. In zijn nummers vermengt hij opstand en tederheid, betrokkenheid en humor om de maatschappij te bekritiseren, een eer te betonen of gewoon "lol te hebben". Dit alles in een zeer persoonlijk taalgebruik, waarin het Bargoens een belangrijke plaats inneemt. Bekende nummers zijn Laisse béton, Morgane de toi, Mistral gagnant en Manhattan-Kaboul (met Axelle Red) 

Zijn vroege werk wordt gekenmerkt door een vluchtig temperament, innovatief gebruik van het Frans en scherpe, donkere, linkse sociale en politieke thema's. Opgegroeid in een ontwikkeld milieu, de zoon van een intellectueel, nam Renaud in de jaren zeventig het uiterlijk en de houding over van de arbeidersjongeren, en weerspiegelde hij dit in zijn teksten. Een terugkerend thema is zijn afkeer van de gemiddelde Fransman met kleinburgerlijke vooroordelen en rechtse neigingen. Zijn muziek in de jaren 70 richtte zich op de ongelijkheid tussen klassen, het misbruik van politieke macht, aanmatigend gezag en afkeer van het leger en de politie, met zeldzame aandacht van tederheid voor zijn medemensen, de planeet aarde en kunst.

In 1985, tijdens een concert in Moskou, in wat een georkestreerd gebaar was, stond ongeveer een derde van de toeschouwers op en verliet de concertzaal toen hij het anti-militaristische "Déserteur" zong . Aan het eind van de jaren tachtig en in de jaren negentig onderscheidde Renauds werk zich door "zachtere" onderwerpen, zoals zijn toenmalige vrouw Dominique, zijn dochter Lolita en zijn vrienden, evenals cabaretier en zanger Coluche voor wie hij het eerbetoon "Putain de camion" (verdomde vrachtwagen) schreef na de dood van Coluche bij een verkeersongeval. Hij waagde zich ook aan regionale muziek en taal, zoals de taal van Marseille in La Belle de Mai het noorden met Renaud cante el' Nord en zelfs Corsicaanse polyfonie in Lolito lolita.

Zijn kenmerkende 'gebroken' stem zorgt voor een zeer kenmerkende zangstijl. Verschillende van zijn liedjes zijn populaire klassiekers in Frankrijk. Echter, met uitzondering van een opname van "Miss Maggie" in het Engels is zijn werk weinig bekend buiten de Franstalige wereld.

Renaud heeft ook in enkele films gespeeld. Verder is Renaud actief als schrijver. Hij heeft onder andere twee kinderboeken geschreven en ook schrijft hij columns voor het satirische tijdschrift Charlie Hebdo. In augustus 2005 trouwde Renaud met Romane Serda, de moeder van zijn zoon Malone. In 2007 kondigde hij aan de pers zijn voornemen aan om zijn gezin naar Londen te verhuizen, daarbij verwijzend naar liefde voor de Britse samenleving en het uiten van ontgoocheling over de huidige staat van Frankrijk. In september 2011 scheidde Romane van Renaud vanwege zijn alcoholisme en depressie. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Renaud_(zanger) / en.wikipedia.org/wiki/Renaud)

 Manhattan-Kaboul is geschreven door Renaud en gecomponeerd door Jean-Pierre Bucolo, gezongen door Renaud als duo met Axelle Red, en verscheen op het album Boucan d'enfer (2002). Het is geschreven in de nasleep van de incidenten van 11 september 2001 en de oorlog in Afghanistan. Het nummer was zeer succesvol in Frankrijk en België, en werd een top vijf hit in deze landen. In augustus 2014 was het de 67e best verkochte single van de 21e eeuw in Frankrijk, met 355.000 verkochte exemplaren.

In het nummer zingen twee slachtoffers over de gebeurtenissen van 2001 over hun eigen situatie en de doodsoorzaken. Renaud zingt als een jonge Puerto-Ricaan die werkt in het World Trade Center in New York City, verwoest op 11 september. Axelle Red zingt als een jong Afghaans meisje dat wordt gedood tijdens de aanval door de coalitietroepen in het najaar van 2001.

Het nummer maakt gebruik van symboliek en beeldspraak, met overal een subtiele religieuze ondertoon. Hoewel het nummer over terrorisme en de gevolgen ervan gaat, wordt terrorisme niet expliciet genoemd evenmin wordt ingegaan op politieke kwesties, maar zich in plaats daarvan concentreren ze zich op de gebeurtenissen van de gevallen burgerslachtoffers.

In het nummer worden veel religieuze afbeeldingen gebruikt, zoals 'l'autel' (het altaar), 'les dieux' (de goden) en 'les religies'. De tekst concludeert dat: religies, oorlogen en landen gewone mensen het slachtoffer maken voor hun eigen doeleinden. Manhattan-Kaboul werd verkozen tot het "Origineelste lied van het jaar" op de Victoires de la Musique verkiezingen van 2003 en als het "Franse lied van het Jaar" op de NRJ Music Awards 2003.