248. Qui a le droit... (1991) - Patrick Bruel

Patrick Bruel (Tlemcen (Algerije), 14 mei 1959) is een Frans zanger en acteur van Joodse komaf. Zijn ouders waren joodse Berbers, uit Tlemcen. Zijn vader verdween toen Patrick drie jaar oud was. Samen met zijn moeder ging hij naar Argenteuil, een voorstad van Parijs. Zijn grote passie was voetbal en in die tijd was zijn grote voorbeeld Johan Cruijff. Zijn moeder overtuigde hem dat hij toch een goede achtergrond nodig had en hij haalde zijn DEUG (Diplôme d'études universitaires générales, afgekort DEUG, een Frans nationaal diploma) in Engels.

In 1978 werkte hij als G.O. (Gentil Organisateur) bij Club Med en hij organiseerde er talentenjachten en deed er zelf ook aan mee. Hij werd gehoord door iemand van Barclay, die hem een singletje liet maken: Vide en op de achterkant Jusqu'au bout. Het werd geen doorbraak. In 1979 speelde hij zijn eerste filmrol in Le coup de Sirocco van regisseur Alexandre Arcady. Om een beetje op adem te komen en om te beslissen wat hij uiteindelijk wilde doen, vertrok hij naar New York. In eerste instantie om zijn toenmalige vriendin na te reizen, maar de twee geplande weken werden uiteindelijk twee jaar. Hij leerde tevens Gérard Presgurvic kennen, met wie hij het nummer Marre de cette nana-là schreef.

Terug in Frankrijk kreeg hij verschillende filmrollen aangeboden en hij richtte zich meer op het schrijven van teksten. In 1987 stond hij in Olympia op de planken voor een aantal concerten. Hoewel ze goed bezocht werden, was het nog steeds geen doorbraak. Die doorbraak kwam met het album Alors regarde. Daarop staan nummers als Place des grands hommes en het later nogmaals uitgebrachte Casser la voix, dat ver buiten de grenzen van Frankrijk bekend werd. De tour na het album Alors regarde was een succes. Hij slaagde er in om als Franse artiest een aantal keer Ahoy te vullen, waarvan twee keer volledig uitverkocht.

108b%20Patrick%20Bruel

[Foto: © Melanie Lemahieu - Paléo Festival 2019]  

In Frankrijk werd in het begin van de jaren negentig gesproken over de "generatie Bruel". Hij werd er om geprezen dat hij jong genoeg was om de jongeren aan te spreken en oud genoeg om met de volwassenen mee te praten. Bovenal leek hij een meisjesidool te zijn en op vele posters in menige tienerkamer sierde hij de muur. Tijdens zijn concerten vallen veel meisjes flauw, wat te zien is op de registratie van de tour 1990-1991. Later trad Bruel nog op in het Palais Omnisports de Paris-Bercy en kwam hij nog een paar keer naar Nederland.

In 2002 schreef Bruel met 2 andere tekstschrijvers het nummer 'Il faut du temps' voor het Eurovisiesongfestival in Estland. Het werd vertolkt door Sandrine François en zij behaalde de vijfde plaats. Buiten zelf muziek maken is Bruel met allerlei zaken bezig, zo speelt hij poker en is te zien op diverse instructie-dvd's voor poker. Bruel is vaak te gast in het Franse programma 'Star Académy' (de Franse variant van Starmaker). Hij treedt ook op met onbekende artiesten en geeft hen tips en adviezen. Ook is hij producer van een aantal artiesten die onder zijn eigen platenlabel Rendez-vous musique/14 Productions werken.  

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Patrick_Bruel)

MUZIEKNOOTQui a le droit (Wie heeft het recht) is geschreven en gecomponeerd door Gérard Presgurvic en Patrick Bruel. Het was de eerste single van zijn album Si ce soir ..., opgenomen na zijn eerste concerttournee. Eind oktober 1991 werd een live-versie uitgebracht door het RCA-label en was een hit in Frankrijk, en werd Bruel's enige nummer één hit.

In Frankrijk, stormde het de hitlijst in op # 5 op 2 november 1991 en stond uiteindelijk zeven niet opeenvolgende weken op nummer 1 in Frankrijk. Qui a le droit stond in totaal 20 weken in de top tien en 25 weken in de top 50. Het was de eerste live-single die een nummer één notering bereikte in de Franse hitlijst. Het werd een gouden plaat in 1992 met 466.000 verkochte exemplaren. Buiten Frankrijk werd het slechts in België een bescheiden hit.

De kwestie van afkomst en familie heeft altijd centraal gestaan in het leven van Patrick Bruel, maar niet noodzakelijk in zijn repertoire. Er zijn maar weinig liedjes die spreken over zijn jeugd en "Qui a le droit" is zowel een weerspiegeling van zijn verleden, maar ook dat van duizenden anderen. Dit is een van de sterke punten van de Franse zanger: weten hoe je het universeel kunt maken met een persoonlijk verhaal. In de steek gelaten door zijn vader toen hij nog maar een peuter was, gebruikt Patrick Bruel zijn lied om de relatie tussen volwassenen en kinderen in de vorm van vragen te stellen. In 1991 zal hij over zijn jeugd tegen journalisten zeggen: "Ik heb er nooit over gesproken. Ik zal er nooit over praten. Het is niets voor de kranten". Niet voor kranten, maar Patrick Bruel bracht zijn boodschap over via muziek.

Qui a le droit werd in 2004 als duet opgenomen door Bruel met Ana Torroja (lid van Mecano) voor het album Puzzle. Bruel nam ook een cover op met Zazie, Isabelle Boulay, Corneille, Garou en Jean-Baptiste Maunier voor het album Le Train des Enfoirés uit 2005 van Les Enfoirés. Het kinderkoor met de naam Vox Angeli maakte ook een cover van het lied. Sowatt voerde het nummer uit in een rockversie.

De officiële videoclip is een live-versie: Bruel speelt piano, en tegen het einde nemen tienduizenden toeschouwers het nummer over van de zanger.

Tekst: Qui a le droit...

On m'avait dit : “Te poses pas trop de questions.
Tu sais petit, c'est la vie qui t' répond.
A quoi ça sert de vouloir tout savoir ?
Regarde en l'air et voit c' que tu peux voir.“

On m'avait dit : “Faut écouter son père.“
Le mien a rien dit, quand il s'est fait la paire.
Maman m'a dit : “T'es trop p'tit pour comprendre.“
Et j'ai grandi avec une place à prendre.

Qui a le droit, qui a le droit,
Qui a le droit d' faire ça
A un enfant qui croit vraiment
C' que disent les grands ?

On passe sa vie à dire merci,
Merci à qui, à quoi ?
A faire la pluie et le beau temps
Pour des enfants à qui l'on ment.

On m'avait dit que les hommes sont tous pareils.
Y a plusieurs dieux, mais y' a qu'un seul soleil.
Oui mais, l' soleil il brille ou bien il brûle.
Tu meurs de soif ou bien tu bois des bulles.

A toi aussi, j' suis sûr qu'on t'en a dit,
De belles histoires, tu parles... que des conneries !
Alors maintenant, on s' retrouve sur la route,
Avec nos peurs, nos angoisses et nos doutes.

Qui a le droit, qui a le droit
Qui a le droit d' faire ça
A un enfant qui croit vraiment
C' que disent les grands ?

On passe sa vie à dire merci,
Merci à qui, à quoi ?
A faire la pluie et le beau temps
Pour des enfants à qui l'on ment. 

(Auteur en componisten: Gérard Presgurvic, Patrick Bruel)

X117%20Qui%20a%20le%20droit

Tekst: Qui a le droit... - Nederlandse vertaling

Er was me gezegd, dat ik me niet teveel moest afvragen
Weet je kleintje, het leven geeft je wel antwoord
Wat heeft het voor zin, om alles te willen weten
Kijk maar omhoog en zie daar wat je kunt zien

Er was me gezegd dat je naar je vader moet luisteren
De mijne zei niets toen hij de benen nam
Mama zei me dat ik te klein was om het te begrijpen
En toen ik opgroeide, moest ik een plaats vervangen

Wie heeft het recht,
wie heeft het recht
Wie heeft het recht om dat te doen
Tegen een kind,
dat echt gelooft
Wat de grote mensen zeggen
Je hele leven ben je bezig om “dank je wel” te zeggen
Bedankt tegen wie, voor wat ?
Je brengt regen en mooie tijden
Voor je kinderen tegen wie je liegt…

Er was me gezegd dat alle mensen gelijk zijn.
Er zijn meerdere goden, maar er is maar een zon.
Ja maar de zon, hij straalt of hij zal je branden
Je komt om van de dorst, of je drinkt bruisend water

Tegen jouw ook, ik weet zeker dat het je gezegd is
De mooiste verhalen, ga toch weg, gelul !
Dus nu komen we elkaar op onze weg tegen
Met onze angsten, onze beklemmingen en onze twijfel

Wie heeft het recht,
wie heeft het recht
Wie heeft het recht om dat te doen
Tegen een kind, dat echt gelooft
Wat de grote mensen zeggen
Je hele leven ben je bezig om “dank je wel” te zeggen
Bedankt tegen wie, voor wat ?
Je brengt regen en mooie tijden
Voor je kinderen tegen wie je liegt…

 


 

 

 

 

 

 

 

{{ message }}

{{ 'Comments are closed.' | trans }}