241. Mistral gagnant (1985) - Renaud

Renaud, artiestennaam van Renaud Pierre Manuel Séchan (Parijs, 11 mei 1952), is een Franse zanger, componist, muzikant, songwriter, schrijver en acteur. In Frankrijk is hij een van de meest populaire zangers. In zijn nummers vermengt hij opstand en tederheid, betrokkenheid en humor om de maatschappij te bekritiseren, een eer te betonen of gewoon "lol te hebben". Dit alles in een zeer persoonlijk taalgebruik, waarin het Bargoens een belangrijke plaats inneemt. Bekende nummers zijn Laisse béton, Morgane de toi, Mistral gagnant en Manhattan-Kaboul (met Axelle Red)  

Zijn vroege werk wordt gekenmerkt door een vluchtig temperament, innovatief gebruik van het Frans en scherpe, donkere, linkse sociale en politieke thema's. Opgegroeid in een ontwikkeld milieu, de zoon van een intellectueel, nam Renaud in de jaren zeventig het uiterlijk en de houding over van de arbeidersjongeren, en weerspiegelde hij dit in zijn teksten. Een terugkerend thema is zijn afkeer van de gemiddelde Fransman met kleinburgerlijke vooroordelen en rechtse neigingen. Zijn muziek in de jaren 70 richtte zich op de ongelijkheid tussen klassen, het misbruik van politieke macht, aanmatigend gezag en afkeer van het leger en de politie, met zeldzame aandacht van tederheid voor zijn medemensen, de planeet aarde en kunst.

In 1985, tijdens een concert in Moskou, in wat een georkestreerd gebaar was, stond ongeveer een derde van de toeschouwers op en verliet de concertzaal toen hij het anti-militaristische "Déserteur" zong . Aan het eind van de jaren tachtig en in de jaren negentig onderscheidde Renauds werk zich door "zachtere" onderwerpen, zoals zijn toenmalige vrouw Dominique, zijn dochter Lolita en zijn vrienden, evenals cabaretier en zanger Coluche voor wie hij het eerbetoon "Putain de camion" (verdomde vrachtwagen) schreef na de dood van Coluche bij een verkeersongeval. Hij waagde zich ook aan regionale muziek en taal, zoals de taal van Marseille in La Belle de Mai het noorden met Renaud cante el' Nord en zelfs Corsicaanse polyfonie in Lolito lolita.

Zijn kenmerkende 'gebroken' stem zorgt voor een zeer kenmerkende zangstijl. Verschillende van zijn liedjes zijn populaire klassiekers in Frankrijk. Echter, met uitzondering van een opname van "Miss Maggie" in het Engels is zijn werk weinig bekend buiten de Franstalige wereld.

Renaud heeft ook in enkele films gespeeld. Verder is Renaud actief als schrijver. Hij heeft onder andere twee kinderboeken geschreven en ook schrijft hij columns voor het satirische tijdschrift Charlie Hebdo. In augustus 2005 trouwde Renaud met Romane Serda, de moeder van zijn zoon Malone. In 2007 kondigde hij aan de pers zijn voornemen aan om zijn gezin naar Londen te verhuizen, daarbij verwijzend naar liefde voor de Britse samenleving en het uiten van ontgoocheling over de huidige staat van Frankrijk. In september 2011 scheidde Romane van Renaud vanwege zijn alcoholisme en depressie. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Renaud_(zanger) / en.wikipedia.org/wiki/Renaud)  

Mistral gagnant is de titelsong van het album Mistral gagnant van Renaud uit 1985. In het nummer zingt Renaud voor zijn jonge dochter Lolita Séchan over zijn eigen jeugd en realiseert zich dat de tijd vliegt, net als de lach van zijn dochter als kind. Dit brede thema plus de zeer eenvoudige muziek maken dit nummer een van de klassiekers uit het repetoire van Renaud's "tedere" liedjes.

In 2015 werd dit liedje in Frankrijk verkozen tot het mooiste chanson aller tijden, en dat voor een nummer wat uit verveling is geschreven. Een chanson wat in Frankrijk zo gewaardeerd wordt mag hier natuurlijk niet achterwege blijven. Teksten en muziek die tezamen een film worden die 5 minuten duurt. Een nummer wat door de eerste klanken van de piano iets doet. En iedere keer weer die wind die het wint. Maar Mistral Gagnant is ook een snoepje uit de jaren ’60, dat razend populair in Frankrijk was. Een mistral gagnant was een soort beroemd snoepgoed met loterij. Sommige van de Mistral-snoepjes waren "winnend" (gagnant) en je kon er nog een gratis krijgen. Tegen de tijd dat Renaud volwassen was, waren deze snoepjes niet meer te koop.

Het nummer schrijft hij, zo gaat het verhaal, tijdens de opnames van een van zijn albums. En dat opnemen gebeurt niet in Frankrijk maar in Amerika en dat allemaal in 1985. Ver weg van Frankrijk, vrouw en dochter. Uit verveling schrijft hij wat regels en zet deze op muziek. Renaud zegt dat hij nooit van plan was het nummer op zijn album op te nemen dat uiteindelijk Mistral gagnant heette. Hij vond dat de teksten gewoon te persoonlijk waren en het grote publiek niet zou interesseren. Terwijl hij zijn vrouw Dominique belde vanuit de studio tijdens het opnemen van zijn toekomstige album, zong hij haar delen van het nummer aan de telefoon.
Nadat zijn vrouw het hoorde, vond ze het nummer geweldig en bedreigde ze hem: "Si tu ne l'enregistres pas, je te quitte..." (wat betekent dat als je dit nummer niet opneemt, zal ik je verlaten).

Mistral gagnant is door veel andere artiesten uitgevoerd. Lara Fabian coverde het tijdens haar akoestische concerten in 2003 in de Olympia in Parijs. Andere bekende covers zijn die van Yves Duteil, Amel Bent en Jean-Louis Aubert. In het eerbetoonalbum aan Renaud-liedjes uit 2014 genaamd La Bande à Renaud, vertolkte zanger Cœur de Pirate het nummer. Deze versie bereikte nummer 13 op SNEP, de officiële Franse hitlijst en was ook een hit in België.