223. J'attendrai (1938) - Rina Ketty

Rina Ketty, geboren als Cesarina Picchetto (Sarzana, 1 maart 1911 – Cannes, 23 december 1996), was een Italiaanse zangeres, vooral bekend van het nummer J'attendrai dat gedurende de Tweede Wereldoorlog in Europa een grote hit werd.  

Ketty werd geboren in het Italiaanse Liguria en vertrok begin jaren dertig naar Parijs. Ze werd een liefhebber van de Parijse cabarets en begon in 1934 zelf op te treden in het beroemde Lapin Agile cabaret van Montmartre. Zij kreeg een platencontract aangeboden en nam haar eerste chansons op in 1936. Deze eerste liedjes maakten echter geen indruk. In 1938 werd het nummer Rien que mon coeur echter wel een hit en hiermee won zij de Grand Prix du Disque. In datzelfde jaar scoorde zij een nog grotere hit met het nummer Sombreros et Mantilles, geschreven door Jean Vaissade, met wie zij zou trouwen.

Begin van 1939 werd het nummer J'attendrai ('Ik zal wachten') uitgebracht; een cover van het Italiaanse nummer Tornerai. J'attendrai werd een enorm succes voor Ketty, en is een van de meest populaire liedjes uit de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de nazi-bezetting van Frankrijk wilde Rina - vanwege haar Italiaanse afkomst - zo min mogelijk in het openbaar gezien worden en tijdens de bezetting trad ze alleen op in Zwitserland. Na de bevrijding van Frankrijk begon Rina Ketty opnieuw, dit keer met een concert in het Alhambra-Maurice Chevalier theater in Parijs gevolgd door een tour van 5 maanden door heel Frankrijk. Hoewel ze nog wat hits wist uit te brengen, was haar populariteit echter afgenomen en was ze niet in staat om haar vooroorlogse bekendheid terug te krijgen.   

Rina Ketty is vaak beschreven als een exotische en sentimentele zangeres; in dit genre werd ze ingehaald door Gloria Lasso, die later op haar beurt werd ingehaald door Dalida (die het zelfs waagde om "J'attendrai" opnieuw op te nemen in een discoversie). Ze vertrok in 1954 naar Canada en woonde daar zo'n 12 jaar, waar ze alleen haar nummer "Sombreros et Mantilles" uit 1938 zou zingen voor een select publiek. In 1965 probeerde Rina Ketty nog een laatste keer om succes te behalen met een tour door Frankrijk, maar het mocht niet baten.

Rina Ketty trouwde voor de tweede keer, met haar nieuwe echtgenoot Jo Harman, begon ze een restaurant Cannes. Het laatste concert van Rina Ketty vond plaats in maart 1996. Ze overleed in december van dat jaar op 85-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Cannes. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Rina_Ketty / en.wikipedia.org/wiki/Rina_Ketty) 

J'attendrai is een populair Frans nummer dat voor het eerst in het Frans werd opgenomen door Rina Ketty in 1938. Het werd het grote Franse lied tijdens de Tweede Wereldoorlog; een tegenhanger van Lili Marleen van Lale Andersen in Duitsland en Vera Lynn's We'll Meet Again in Groot Britannië. We hebben J'attendrai al eerder in cover versie van Dalida uit 1975 gepost.

We vervallen hiermee een beetje in herhaling, maar van dit bijzondere nummer willen toch ook graag de originele versie plaatsen. De Franse tekst werd geschreven door Louis Poterat, en J'attendrai werd onmiddellijk een succes. De versie van Rina Ketty werd hetzelfde jaar gevolgd door één van de Belgische chanteuses Anne Clercy, en zowel Tino Rossi als Jean Sablon namen het op in 1939. Toen Frankrijk in 1940 werd bezet, werd het al snel het grote Frans oorlogslied, waarbij de titel van het liefdeslied wordt geïnterpreteerd als het wachten op vrede en/of bevrijding. Niet in het minst omdat de tekst van het lied op briljante wijze uitdrukking geeft aan het verlangen van zoveel Franse vrouwen die vol spanning wachten op de veilige terugkeer van hun zonen en echtgenoten uit de oorlog.

Het Italiaanse accent van Rina Ketty dat de Franse tekst van het lied benadrukte, werkte wonderwel op de radio van die tijd, maar ook op verschillende latere opgenomen versies. J'attendrai is eigenlijk een Franse versie van het Italiaanse lied "Tornerai" (Italiaans voor "Jij zal terugkomen") gecomponeerd door Dino Olivieri (muziek) en Nino Rastelli (tekst) in 1936, zei geïnspireerd te zijn door het zoemende koor van Puccini's Opera "Madame Butterfly". Het werd voor de eerste keer opgenomen in 1937 door zowel Carlo Buti als Trio Lescano (begeleid door het Italiaanse jazzkwartet Quartetto Jazz Funaro), en werd een grote hit in Italië.

 In de Duitse filmklassieker Das Boot (1981) komt Rina Ketty's versie van J'attendrai voor als favoriete nummer van de kapitein van de onderzeeër en voor een tweede keer aan het einde van de film.