205. La Vie en rose (1977) - Grace Jones

 Grace Jones, geboren als Grace Mendoza (Spanish Town, 19 mei 1948), is een Jamaicaans model, zangeres en actrice. Haar ouders, Marjorie Jones en dominee en politicus Robert W. Jones, verhuisden in 1965, samen met Grace en haar tweelingbroer Christian, van Jamaica naar Syracuse, in de Amerikaanse staat New York. Voor ze begon te werken als model studeerde Jones theater aan het Onondaga Community College.

Toen ze begin twintig was verhuisde Jones naar Parijs waar ze zich beroemd en berucht maakte door in disco's en op feestjes topless te verschijnen in gezelschap van Jerry Hall, de toenmalige vriendin van Mick Jagger. Tijdens een feest in een restaurant werd ze ontdekt door een platenproducer toen ze zich, op de tonen van Dirty Ol' Man van The Three Degrees, dansend op een tafel begaf.

Er werden drie singles uitgebracht – I Need A Man, Sorry en That's The Trouble – en in 1977 verscheen haar tamelijk succesvolle debuutalbum Portfolio op het label Island Records. Het nummer La vie en rose (een cover van het bekende chanson van Édith Piaf) werd een Europese hit. Hierna volgen twee minder succesvolle albums: Fame (1978) en Muse (1979). Alle drie albums staan vol met campy disco-hits en Jones werd erg geliefd in de gayscene. De hoezen van deze drie albums werden gemaakt door kunstenaar Richard Bernstein. In deze periode kwam Jones ook in contact met kunstenaar Andy Warhol. Ze werd tijdelijk zijn muze en vergezelde hem vaak tijdens bezoekjes aan de beroemde New Yorkse nachtclub Studio 54.

Daarna volgde er een aantal schandalen. Jones belandde in de gevangenis vanwege cocaïne-bezit, ze werd wegens wangedrag uit een vliegtuig gezet, American Express spande een rechtszaak tegen haar aan wegens betalingsachterstand en Jones gaf haar minnaar, muzikant Christopher Stanley, ten onrechte op als vermist.

Grace Jones is nog steeds bekend als een van de grootste stijl-iconen van de jaren 80. Niet alleen door haar uiterlijke verschijning en haar opvliegende en soms choquerende gedrag, maar ook door haar bijzondere en gestileerde, bijna metaalachtige, stemgeluid met een bereik van bijna drie octaven en de muziek die zij voornamelijk in de eerste helft van de jaren 80 maakte, de zogeheten Compass Point Sessions. Ze treedt nog altijd op, bijvoorbeeld in Nederland op het jaarlijkse muziekfestival Lowlands (augustus 2009).  

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Grace_Jones) 

La Vie en rose (Frans voor "Leven in roze", vrij vertaald: "het rooskleurige leven"), is een van de bekendere chansons van chansonniere Édith Piaf. Piaf maakte het lied populair in 1946. De tekst was geschreven door Piaf zelf, en de melodie was van de hand van "Louiguy" (Louis Gugliemi). In eerste instantie dachten Piaf en het schrijversteam dat het chanson geen succes zou zijn en ook niet zou worden. Het werd echter een publiekslieveling. Vanwege de populariteit zou het nummer op meerdere van haar albums terechtkomen en in 1998 werd een documentaire over Édith Piaf ook getiteld naar dit lied: La Vie en Rose.

La Vie en rose is een cover uitgebracht door de Jamaicaanse zangeres Grace Jones. Het nummer kwam uit op haar debuutalbum Portfolio. Het origineleel van Édith Piaf werd grondig omgewerkt naar een nummer beïnvloed door bossanova en disco. Zo is de tekst niet enkel meer in het Frans, maar zitten er ook Engelse strofen tussen. Piaf heeft er in 1946 succes mee, maar voor Jones duurt het even voordat het nummer aanslaat: haar 'La Vie En Rose' wordt maar liefst 4 keer op single uitgebracht, in 1977, 1980, 1982 en 1985. In 1983 bereikt de single in Nederland de top 5. Het nummer, inmiddels lid van de Grammy Hall Of Fame, is door talloze artiesten opgenomen.

Het nummer werd ontelbare keren gecoverd door onder meer Louis Armstrong, Bette Midler, Amanda Lear, Bing Crosby, Julio Iglesias,