191. Mon Pays (1965) - Gilles Vigneault

Gilles Vigneault, geboren 27 oktober 1928 is een dichter, uitgever, zanger-tekstschrijver. Vigneault werd geboren in Natashquan, een regio in Quebec. In de jaren vijftig publiceerde hij gedichten en schreef hij liedjes voor andere artiesten. In 1959 richtte hij de uitgeverij Les Éditions de l'Arc op om zijn publicaties te verspreiden.

Gilles Vigneault is de auteur van meer dan veertig boeken. Tevens is hij de auteur van meer dan vierhonderd gedichten die hij voor het grootste deel heeft omgezet in teksten voor zijn chansons, en live heeft gezongen danwel opgenomen op een van zijn veertig uitgebrachte albums. Drie archieven van Gilles Vigneault worden bewaard in het archiefcentrum van Montreal. Gilles Vigneault wordt erkend als een fervent aanhanger voor de soevereiniteit van Quebec en van de Franse taal in het algemeen.

Twee van zijn nummers worden door velen beschouwd als de onofficiële volksliederen van Quebec: "Mon pays" en "Gens du pays", en zijn zin uit Mon pays: "Mon pays ce n'est pas un pays, c'est l'hiver" (Mijn land is geen land, het is winter) werd een spreekwoord in Quebec. In 1960 maakte Vigneault zijn zangdebuut in de L'Arlequin club in Quebec, gevolgd door een succesvol concert in Montreal later dat jaar. In 1962 nam hij zijn eerste album op, Gilles Vigneault, en ontving de Grand Prix du Disque van radiostation CKAC in Montreal. Zijn reputatie groeide in Quebec en daarbuiten met het succes van zijn nummer "Mon Pays", de soundtrack van de film 'La neige a fondu sur la Manicouagan' (1965).  

Gilles Vigneault heeft sinds de jaren '60 de status van een levende legende in Franstalig Canada. Zijn nummers worden tevens zeer goed ontvangen door het Engelssprekende deel van Canada, ondanks zijn bekende soevereinistische houding. Zijn bekendheid drong ook door in Europa, met name in Frankrijk, Zwitserland, Luxemburg en België.

In het midden van de jaren 70 nam Vigneault deel aan verschillende grote evenementen. De belangrijkste onderwerpen van Vigneault zijn Quebec en haar bevolking evenals menselijke relaties, liefde en het dagelijks leven. Vigneault zet zich ook in voor milieukwesties en heeft liedjes en verhalen voor kinderen geschreven. Vigneault is een Officier in de Nationale Orde van Quebec, Ridder in het Legioen van Eer en Officier in de Orde van Kunst en Literatuur. 

(bron : en.wikipedia.org/wiki/Gilles_Vigneault / fr.wikipedia.org/wiki/Gilles_Vigneault)  

Mon pays is geschreven voor de film 'La Neige a fondu sur la Manicouagan' en staat op zijn album 'Gilles Vigneault à La Comédie-Canadienne' uit 1965. Het nummer bestaat uit zes coupletten met teksten over wind, kou, sneeuw en ijs, over de eenzaamheid van grote open ruimtes en over het ideaal van broederschap.

De wind, kou, sneeuw en ijs stelt het weer van Noord-Québec voor als een metafoor voor zijn culturele isolement. Maar 'in dit land van sneeuwstormen' belooft de auteur nog steeds trouw en gastvrij te blijven, zoals zijn vader vóór hem, die daar een huis bouwde: 'de gastenkamer zal zo zijn dat mensen uit de andere seizoenen ernaast zullen komen bouwen. . " Hij roept ook in het tweede couplet de eenzaamheid van grote open ruimtes op, en het ideaal van broederschap en solidariteit. Vigneault eindigt dan met de woorden: "Mijn land is geen land, het is het omgekeerde van een land dat noch land, noch vaderland was. Mijn lied is geen lied, het is mijn leven. Het is voor jou dat ik mijn winters wil bezitten. . "

Het thema: 'Mon pays ce n'est pas un pays,c'est l'hiver", is in de hele provincie Quebec bekend. Naast het uitdrukken van de natuurlijke schoonheid en het prijzen van de speciale kenmerken van Quebec door Vigneault, wordt het lied door veel mensen gezien als een verklaring van de vrije geest van de provincie. Vigneault heeft ontkend dat dit ooit zijn bedoeling was ; desalniettemin is hij duidelijk geweest in zijn standpunt dat "mon pays" verwijst naar Quebec en niet geassocieerd mag worden met Canada als geheel.

Vigneault won de Prix Félix-Leclerc op het Festival du disque de Montréal in 1965  met het nummer. Later dat jaar deed Monique Leyrac het op het Internationale Songfestival in Sopot, Polen, waarmee ze de eerste prijs won.

Verschillende andere artiesten hebben het nummer opgenomen, waaronder een mooie versie door Catherine Sauvage in 1976. De Canadese zangeres Patsy Gallant nam een disco-versie op in het Frans en ook een in het Engels onder de titel "From New York to L.A." met teksten die verschillen van het origineel uit 1965. Vigneault nam afstand van deze disco-uitvoering, maar voor Gallant werd het in 1976 een internationale hit. From New York to L.A. was haar enige single, die aandacht trok buiten Canada. De in 1976 herbewerkte versie van Mon pays van Gilles Vigneault werd in 1977 een hit in meerdere andere landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Australië, Nederland, Noorwegen, Zuid-Afrika en Zweden.

In 1987 werd 'Mon pays' uitgeroepen tot het beste Québec-nummer in een wedstrijd van een Canadees radiostation. "Mon pays" werd in 2006 toegevoegd aan de 'Canadian Songwriters Hall of Fame'.