172. Salut les amoureux (1972) - Joe Dassin
Joseph Ira "Joe" Dassin (New York, 5 november 1938 - Tahiti, 20 augustus 1980) was een Frans-Amerikaanse zanger en componist. Dassin werd geboren in New York als zoon van Jules Dassin, een joodse filmregisseur, en Béatrice Launer, een succesvolle violiste. Hij groeide op in New York en Los Angeles. Jules Dassin werd vanwege zijn banden met de communistische partij op een zwarte lijst geplaatst. Hierdoor werd hem het werken in de Verenigde Staten onmogelijk gemaakt. Dit was voor Jules Dassin de reden om in 1950 met zijn gezin naar Europa (Engeland, Frankrijk en Zwitserland) te verhuizen.
Na het afsluiten van zijn studie aan het Institut Le Rosey in Zwitserland keerde Joe Dassin in 1957 terug naar de Verenigde Staten om aan de University of Michigan culturele antropologie te studeren. Joe was niet alleen heel intelligent en veelzijdig, maar net als zijn moeder, ook heel muzikaal. Hij speelde diverse instrumenten, zoals piano, gitaar en banjo, en was een groot bewonderaar van Georges Brassens. Om tijdens zijn studie wat extra geld te verdienen zong hij op zaterdagavonden in cafés met een Franse studievriend, Alain Giraud, de latere wetenschapper en schrijver.
Na het behalen van zijn masterdiploma in juni 1963 verhuisde Dassin weer terug naar Frankrijk om als technicus voor zijn ondertussen zeer beroemde en succesvolle vader te gaan werken. Ook speelde hij als acteur in diverse films. Na grote successen zoals Les Dalton, Marie-Jeanne ("Ode to Billie Joe", oorspronkelijk geschreven en gezongen door Bobbie Gentry), Siffler sur la colline, Les Champs ÉlyséesL’Amérique en Ça va pas changer le monde zouden er nog vele volgen. In de jaren 1964-69 werkte Joe Dassin vooral samen met de tekstschrijvers Jean-Michel Rivat en Frank Thomas. Joe Dassin bracht gedurende zijn carrière meer dan 250 liedjes uit in het Frans, Engels, Duits, Spaans, Grieks en Russisch, talen die hij vloeiend sprak. Zijn belangrijkste succes werd echter L'Été indien, de grootste zomerhit ooit, die in mei 1975 werd uitgebracht en alle verkooprecords van CBS zou overtreffen.
[Foto: onbekend]
Tijdens zijn optreden op 12 juli 1980 in het Port Canto in Cannes kreeg Joe een hartinfarct. Hij werd naar het Amerikaanse ziekenhuis in Neuilly gebracht waar hij twaalf dagen op de intensivecareafdeling werd verpleegd. Om te herstellen reisde hij met zijn twee zoontjes Jonathan en Julien, zijn moeder Bea en enkele vrienden op 16 augustus naar Tahiti. Daar kreeg hij op 20 augustus 1980 tijdens een lunch met zijn familie en vrienden het laatste en fatale hartinfarct. Joe Dassin werd begraven op het Hollywood Forever Cemetery in Hollywood.
Joe Dassin heeft circa 250 nummers opgenomen in het Frans, Spaans, Duits, Engels, Italiaans, Grieks en Japans. De teksten schreef hij vaak zelf in samenwerking met diverse tekstschrijvers, onder wie Jean-Michel Rivat, Frank Thomas, Claude Lemesle en Pierre Delanoë.
(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Joe_Dassin)
Salut les amoureux (Hallo geliefden) is een klassieker in Frankrijk, in 1972 uitgebracht. Het nummer is zowel vrolijk als wel vol van melancholie. De (Franse) tekst is geschreven door Pierre Delanoë en Richelle Dassin. Een bekende Engelse uitvoering is die van Arlo Guthrie die er country hit mee had. Het origineel is eveneens Engels, namelijk van Steve Goodman met City of New Orleans.
In Nederland kennen wij het als ‘’t Is weer voorbij die mooie zomer’ van Gerard Cox, die het in 1973 hoorde in een nachtclub in Zandvoort. "Toen hoorde ik een Frans nummer, ‘Salut les amoureux’ van Joe Dassin. Die zanger had toen een heleboel hits in Frankrijk, maar dit lied was vrij onbekend in Nederland.” Cox hoorde er iets nostalgisch in en maakte er een Nederlandse variant van. “Ik was blijkbaar wat zwaar op de hand destijds, want een gevoel overviel me van: het wordt zomer, dat betekent genieten, lekker weer, op vakantie en leuke dingen doen. Maar dan komt straks het najaar, is alles voorbij en moet je weer hard werken. Zo werd ‘’t Is weer voorbij die mooie zomer’ geboren." aldus Gerard Cox.
Tekst: Salut les amoureux
Les matins se suivent et se ressemblent
Quand l'amour fait place au quotidien
On n'était pas faits pour vivre ensemble
Ça n'suffit pas toujours de s'aimer bien
C'est drôle, hier on s'ennuyait
Et c'est à peine si l'on trouvait
Des mots pour se parler du mauvais temps
Et maintenant qu'il faut partir
On a cent mille choses à dire
Qui tiennent trop à cœur pour si peu de temps
On s'est aimés comme on se quitte
Tout simplement sans penser à demain
À demain qui vient toujours un peu trop vite
Aux adieux qui quelque fois se passent un peu trop bien
On fait c'qu'il faut, on tient nos rôles
On se regarde, on rit, on crâne un peu
On a toujours oublié quelque chose
C'est pas facile de se dire adieu
Et l'on sait trop bien que tôt ou tard
Demain peut-être ou même ce soir
On va se dire que tout n'est pas perdu
De ce roman inachevé on va se faire un conte de fées
Mais on a passé l'âge, on n'y croirait plus
On s'est aimés comme on se quitte
Tout simplement sans penser à demain
À demain qui vient toujours un peu trop vite
Aux adieux qui quelque fois se passent un peu trop bien
Roméo, Juliette et tous les autres
Au fond de vos bouquins dormez en paix
Une simple histoire comme la nôtre
Est de celles qu'on n'écrira jamais
Allons petite, il faut partir
Laisser ici nos souvenirs
On va descendre ensemble si tu veux
Et quand elle va nous voir passer
La patronne du café
Va encore nous dire "salut les amoureux!"
On s'est aimés comme on se quitte
Tout simplement sans penser à demain
À demain qui vient toujours un peu trop vite
Aux adieux qui quelque fois se passent un peu trop bien
(Auteur: Steve Goodman, Pierre Delanoë en Richelle Dassin)
Tekst: Salut les amoureux - Nederlandse vertaling
De ochtenden volgen elkaar op en lijken op elkaar
Wanneer de liefde plaats maakt voor de dagelijkse sleur
We waren niet bestemd om samen te leven
Het volstaat niet altijd om elkaar te mogen
Het lijkt vreemd, gisteren verveelden we ons
En we vonden haast geen woorden
om over het slechte weer te praten
En nu we moeten vertrekken
Hebben we honderdduizend dingen te zeggen
die ons te nauw aan het hart liggen voor het beetje tijd die we hebben
We hielden van elkaar zoals we elkaar verlaten
Gewoonweg zonder aan morgen te denken
Aan morgen, dat altijd wat te snel komt
Aan het afscheid, dat soms een beetje te goed verloopt
We doen wat moet, we houden ons aan onze rol
We kijken elkaar aan, we lachen, we scheppen een beetje op
We zijn altijd wel iets vergeten
Het is niet gemakkelijk om vaarwel te zeggen
En we weten maar al te goed dat vroeg of laat
Misschien morgen of zelfs vanavond
We elkaar gaan vertellen dat niet alles verloren is
dat we van deze onvoltooide roman een sprookje zullen maken
Maar we zijn die leeftijd voorbij, we zouden er niet meer in geloven
We hielden van elkaar zoals we elkaar verlaten
Gewoonweg zonder aan morgen te denken
Aan morgen, dat altijd wat te snel komt
Aan het afscheid, dat soms een beetje te goed verloopt
Romeo, Julia en alle anderen
Slaap zacht in jullie boeken
Een simpel verhaal als het onze
is er één van diegenen die nooit beschreven zullen worden
Komaan, liefje, we moeten gaan
Laat onze herinneringen hier achter
We zullen samen naar beneden gaan als je wilt
En als de bazin van de kroeg ons zal
zien voorbijgaan
zal ze ons nog steeds " Hallo geliefden" zeggen
We hielden van elkaar zoals we elkaar verlaten
Gewoonweg zonder aan morgen te denken
Aan morgen, dat altijd wat te snel komt
Aan het afscheid, dat soms een beetje te goed verloopt
(bron: lyricstranslate.com)
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}