160. Nantes (1964) -Barbara

Barbara was de artiestennaam van Monique Andrée Serf, (Parijs, 9 juni 1930 - Neuilly-sur-Seine, 24 november 1997). Omdat ze van Joodse afkomst was, moest Barbara tijdens de bezetting van Frankrijk door de nazi's in de Tweede Wereldoorlog met haar familie onderduiken. In het boek Il était un piano noir vertelt ze hierover. Na de oorlog hoorde een buurvrouw die muzieklerares was, haar zingen en zette zich in om er voor te zorgen dat zij haar zangtalent kon ontwikkelen. 

Door haar lengte, zwarte kleren, gitzwarte haren en bleek gezicht had ze een spookachtige verschijning die de melancholie van de teleurgestelde liefde weergaf. Haar carrière ontwikkelde zich echter langzaam en het was moeilijk om rond te komen. Pas in 1961 werd ze beroemd door optredens in de muziektempel van Bobino bij Montparnasse in Parijs. Ze wist de aandacht te trekken en haar publiek vast te houden met nieuw repertoire. Vanaf dat moment was haar naam gevestigd en in 1964 tekende ze een contract met de platenmaatschappij Philips Records. Tijdens het componeren werd ze geïnspireerd door componisten als Mireille en Charles Trenet, de twee grootste vedettes van haar tijd. Haar capaciteit haar eigen liedjes te schrijven versterkte haar imago. De lyrische poëtische teksten, haar dramatiek en diepgang van de emotie in haar stem verzekerden haar van een publiek dat haar dertig jaar volgde. De liedjes uit deze tijd zijn Ma plus belle histoire d'amour c'est vous, L'aigle noir, Nantes (in het Nederlands gezongen door 't Crejateef Complot met als titel Brugge), La solitude en Une petite cantate.

In de jaren zeventig bleef ze ook muzikaal actief. Ze verscheen in een televisieoptreden met Johnny Hallyday en ging op tournee in Japan, Canada, België, Israël, Nederland en Zwitserland. In de jaren tachtig verscheen haar album Seule dat een van de best verkochte platen in 1981 was. Aan het einde van de jaren tachtig werd Barbara actief in de fondsenwerving voor de behandeling van aids. In 1988 werd zij benoemd in het Legioen van Eer, een hoge Franse onderscheiding.

Ze is overleden aan ademhalingsproblemen op 24 november 1997. Haar stoffelijk overschot ligt op het Cimetière parisien de Bagneux. In 1998 heeft de gemeente Saint-Marcellin waar het gezin met Barbara in de Tweede Wereldoorlog was ondergedoken besloten om een plein naar haar te vernoemen; ook organiseert men er verschillende activiteiten rondom haar. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Barbara_(zangeres) 

Nantes (havenstad in het westen van Frankrijk) werd vereeuwigd door Barbara. In het lied wordt zij naar het fictieve adres "Vingt-cinq rue de la Grange-au-Loup" in Nantes geroepen om haar stervende vader te ontmoeten. Veel bezoekers aan Nantes zochten naar dit adres. Het adres was verzonnen maar de gemeente Nantes heeft een Rue de la Grange-au-Loup (Frans voor "Straat van de graanschuur met de wolf") aangelegd in een buitenwijk, de wijk "Saint-Joseph de Porterie". In deze wijk stond de boerderij waarin de Elzasser Jood Jacques Serf in de Tweede Wereldoorlog ondergedoken was. Nummer 25 ontbrak indertijd maar werd later gebouwd. Op 22 maart 1986 hebben Barbara en haar vriend Gérard Depardieu het straatbord onthuld. Na het overlijden van Barbara werd in de directe omgeving een straat in "Rue Barbara" omgedoopt.

Aanleiding tot het schrijven van het chanson was het overlijden van Barbara's vader Jacques Serf op 20 december 1959 in het ziekenhuis van Nantes. Vader en dochter waren van elkaar vervreemd geraakt. In het lied werden de omstandigheden en de aanleiding, een telegram, gedramatiseerd.

Barbara hoorde op 21 december van het sterven van haar vader. Zij schreef het lied de dag na de begrafenis. Het lied werd pas enkele uren voor de première in het Théâtre des Capucines op 5 november 1963 voltooid. Het was een groot succes en "Nantes" wordt tot haar beste werken gerekend.

Het lied werd door Barbara zelf op de piano begeleid maar er zijn ook orkestrale uitvoeringen en uitvoeringen waarop zij door een accordeon wordt begeleid. Barbara heeft het lied talloze malen vertolkt en het gedurende de jaren tussen 1963 en 1996 op zeer verschillende wijzen geïnterpreteerd en uitgevoerd.