155. Ce lundi-là (1975) - Michel Delpech

Jean-Michel Delpech (Courbevoie, 26 januari 1946 – Puteaux, 2 januari 2016) was een Franse chansonnier, romanschrijver en acteur. Als artiest noemde hij zich eenvoudigweg Michel Delpech. Zijn grootste succes in Nederland en Vlaanderen was het chanson Pour un flirt. Geboren in een Parijse voorstad in een welgestelde familie had Delpech een gelukkige jeugd. Zijn vader bezat een klein bedrijf. Op de middelbare school vormde hij, beïnvloed door de grote chansonniers van zijn tijd als Luis Mariano, Charles Aznavour en Gilbert Bécaud, met klasgenoten een klein orkestje. Verder studerend aan de Petit Conservatoire de Mireille, waar ook Yves Duteil en Françoise Hardy waren ontdekt, maakte hij zijn eerste single, Anatole in 1963.

In 1969 componeerde hij het hippielied Wight is Wight in het Frans over het Britse Isle of Wight Festival van die zomer. Het werd een flinke hit in Frankrijk en was de internationale doorbraak voor Delpech. Sandie Shaw coverde het nummer het jaar daarop. In 1970 betreurde hij het uiteengaan van The Beatles in de song Et Paul chantait Yesterday.

In 1971 scoorde Delpech een Europese hit met Pour un flirt, dat zelfs in Groot-Brittannië de hitparades haalde. Verdere chansons van hem waren Que Marianne était jolie (1972) en Les divorcés (1974), Le Chasseur (1974), La maison est en ruine (1974) (in België en Nederland ook bekend van de Nederlandse cover door Conny Vandenbos, met als titel 'In Den Haag is een laan') en Le Loir-et-Cher (1977). Aan het einde van de jaren 70 nam de internationale populariteit van het Franse chanson af, en Delpech beperkte zijn carrière zich tot de Franstalige landen.  

48b%20Michel%20Delpech

[Foto : Onbekend - Michel Delpech in 1981]  

In de jaren erna wijdde Delpech zich voornamelijk aan het componeren en tekstschrijven. Platen met oud materiaal kwamen uit, maar optredens deed hij niet. Een comeback vond plaats in 1983 met de single Animaux, animaux en zijn succesvolle album Loin d'ici in 1985, in 1989 gevolgd door J'étais un ange.

In 1966 trouwde hij met Chantal Simon die hij ontmoette als medespeelster in de musical Copains-Clopal. Drie jaar later werd dochter Garance geboren, het jaar erop gevolgd door zoon Barthélémy. Het huwelijk duurde tot in 1975, toen zijn vrouw hem verliet. Na de scheiding raakte Delpech in een depressie en had hij zelfmoordneigingen. Hij schreef er een autobiografie over, L'homme qui avait bâti sa vie sur le sable] getiteld, die in 1982 verscheen. Daarin beschrijft hij tevens zijn religieuze zoektocht, die hem eerst leidde naar het boeddhisme en later naar het rooms-katholicisme.

In 2013 werd bij Delpech keel- en tongkanker vastgesteld. Delpech sprak hierover als een "absolute" kanker, omdat hij zijn stem door de ziekte bijna volledig verloor. Begin 2015 kondigde Delpech aan dat hij genezen was, maar enkele maanden later herviel hij. Hij overleed op 2 januari 2016 op 69-jarige leeftijd. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Michel_Delpech)  

MUZIEKNOOTCe lundi-là werd in het in Nederlands uitgevoerd door Conny vanden Bos als de Noorderzon scheen. De compositie is van Roland Vincent en de tekst van Michel Delpech en Jean-Michel Rivat. Het verhaal van een man die de dagelijkse sleur zat is en op een maandag met onbekende bestemming vertrekt.

"Toen hij naar beneden kwam om sigaretten te kopen, wist Jean-Pierre al dat hij nooit meer terug zou komen. Hij dacht nog steeds aan zijn hele leven bij Michelle en ging toen uiteindelijk de hoek om. Michelle had hem graag zien opgroeien in het bedrijf, maar hij zag zichzelf niet als marketeer eindigen, met in zijn café de prijzen van het pond sterling. En van de kinderen die zouden zijn zoals hij. Daarom ging hij die maandag weg. Dat is de reden waarom hij die maandag vertrok." 

Tekst: Ce lundi-là

Quand il est descendu pour acheter des cigarettes
Jean-Pierre savait déjà qu'il ne reviendrait plus jamais
Il a pensé encore à toute sa vie avec Michelle
Et puis il a tourné enfin le coin d'la rue
Michelle aurait voulu le voir grandir dans l'entreprise
Mais lui n'se voyait pas finir ses jours au marketing
Avec dans son café les cours de la livre sterling
Et des enfants qui lui ressembleraient de plus en plus
Voilà pourquoi ce lundi-là il s'en allait
Voilà pourquoi ce lundi-là il s'en allait

Il savait qu'à huit heures la table serait mise
A côté de son assiette il y aurait ses tranquillisants
S'il fallait toutes ces salop'ries pour arriver à s'endormir
Ce n'était pas la peine d'avoir trente ans
Et puis il verrait bien ce qu'il allait devenir
Mais il n'en pouvait plus de vivre déjà comme un vieux
Le but de sa vie n'était pas d'avoir un jour un compte en Suisse
Ce n'était pas l'argent qui lui manquait pour être heureux
Voilà pourquoi ce lundi-là il s'en allait
Voilà pourquoi ce lundi-là il s'en allait

Il revoyait encore la brasserie des "Trois dauphins"
Où ses amis l'attendraient demain de midi à deux heures
La crise entraînerait encore des conversations sans fin
Mais demain à deux heures il serait loin
Il revoyait aussi la Michelle amoureuse
Celle qui lui téléphonait trois fois par jour à son travail
C'était la vraie complicité, la vie n'était jamais sérieuse
Une de ces périodes heureuses qui ne se retrouve pas
Voilà pourquoi ce lundi-là il s'en allait
Voilà pourquoi ce lundi-là... il s'en allait...

(Auteur: Michel Delpech en Jean-Michel Rivat Componist: Roland Vincent) 

X34%20Ce%20lundi%20la

Tekst: Ce Lundi-Là (Die maandag)- Nederlandse vertaling

Vertaling door Henriëtte van der Staay - Limmen (NH) 

Toen hij naar beneden ging om sigaretten te kopen
Wist Jean-Pierre al dat hij nooit meer terug zou komen
Hij dacht nog aan zijn hele leven met Michelle
En toen sloeg hij eindelijk de straathoek om
Michelle had hem graag groot zien worden in de zaak
Maar hij zag zichzelf niet zijn dagen in marketing slijten
Met naast zijn koffie de koersen van het pond Sterling
En kinderen die steeds meer op hem zouden lijken
Zie, daarom ging hij die maandag weg
Zie, daarom ging hij die maandag weg

Hij wist dat om acht uur de tafel gedekt zou zijn
Naast zijn bord zouden zijn tranquilizers liggen
Als hij al die vieze troep nodig had om in slaap te vallen
Was het niet de moeite waard om 30 jaar oud te zijn
En dan zag hij nog wel wat er van hem ging worden
Maar hij kon er niet meer tegen om nu al te leven als een bejaarde
Zijn levensdoel was niet om eens een Zwitserse bankrekening te hebben
Het was niet het geld dat hij miste om gelukkig te zijn
Zie, daarom ging hij die maandag weg
Zie, daarom ging hij die maandag weg

Hij zag weer de brasserie de "Drie dolfijnen" voor zich
Waar zijn vrienden hem morgen zouden verwachten van 12 tot 2 uur
De crisis zou weer tot eindeloze gesprekstof leiden
Maar morgen om 2 uur zou hij ver weg zijn
Hij zag ook weer een verliefde Michelle voor zich
Degene die hem 3 keer per dag op zijn werk belde
Dat was toen ware saamhorigheid, het leven was nooit ernstig
Het was één van die gelukkige tijden die je nooit meer terugvindt
Zie, daarom ging hij die maandag weg
Zie, daarom ging hij die maandag weg

 

 

 

 

{{ message }}

{{ 'Comments are closed.' | trans }}