150. Si on chantait (1972) - Julien Clerc

Julien Clerc wordt geboren als Paul LeClerc in Parijs, op 4 oktober 1947. Zijn moeder is afkomstig uit het overzeese Guadeloupe. Vlak na zijn geboorte scheiden zijn ouders. Al op vroege leeftijd maakt hij kennis met muziek en zijn leven verandert naar eigen zeggen wanneer hij The Beatles voor het eerst I Want To Hold Your Hand hoort spelen. Hij doet mee met de dan heersende traditie en verandert zijn naam in Julien Clerc; eerder bedachte namen als Paul le Rock en Joe LeClerc lijken hem te pretentieus.

Tijdens zijn middelbare schooltijd in Bourg-la-Reine ontmoet hij Maurice ‘Momo’ Vallet, met wie hij dik bevriend raakt. In 1966 vertrekt hij met Momo naar Parijs om daar rechten te studeren aan de Sorbonne Université. In een café ontmoeten ze Étienne Roda-Gil, een zoon van Spaanse vluchtelingen. Gedrieën delen ze hun muzikale voorkeur en dromen ze van succes. Net als Momo blijkt ook Roda-Gil poëtische teksten te kunnen schrijven. Paul heeft de meest geschikte zangstem om die te vertolken. Allerlei suggesties passeren de revue, zoals Paul Le Rock en Joe Leclerc, waarna definitief wordt gekozen voor de artiestennaam Julien Clerc. In oktober 1967 doet Julien Clerc auditie voor CBS Records, maar de platenmaatschappij wijst hem af.

In 1967 wordt hij uitgenodigd voor een nieuwe auditie. Dit keer slaagt Julien wel: hij krijgt een platencontract aangeboden. In februari 1968 neemt Julien zijn eerste single 'La Cavalerie' op. De tekst is van Roda-Gil. Het liedje levert hem een eerste bescheiden hitje op. In datzelfde jaar scoort Julien nog een succesje met het eerder afgewezen 'Ivanovitch', waarvan de tekst is geschreven door Momo. Aansluitend staat hij in het voorprogramma van de Belgische zanger Adamo. In 1970 wordt Julien gevraagd de hoofdrol te spelen in de Franse versie van de musical Hair. Even twijfelt Julien maar volgens Momo en Roda-Gil is dit dé kans op een doorbraak naar het grote publiek. Ze krijgen gelijk. Met verve speelt Julien de rol van Claude, waarmee hij zelfs de grootste criticasters in Parijs weet te overtuigen.  

Si on chantait (vertaling: "Als we eens zouden zingen") is afkomstig van zijn album Liberté, egalité, fraternité... ou la mort. Nederland was in de jaren '70 even in de ban van het Franse lied, of wel chanson. Dit had tot resultaat dat Franse liedjes wat vaker in de hitparade kwamen en voor Julien Clerc betekende dat een tweetal hits in 1974, wel met enige vertraging. In Si on chantait, dat al in 1972 was uitgegeven, bezingt Clerc zijn grote liefde Marie op zeer onschuldige wijze, hij wil met haar zingen. Dat doet hij overigens wel met een onsamenhangende tekst, die in het Frans rijmt, maar in een Nederlandse vertaling hangt de tekst als los zand aan elkaar. In België haalde het plaatje de hitparade BRT Top 30 niet. De titel werd later gebruikt voor een verzamelalbum van hem.

In 1976 had Julien Clerc zijn grootste Nederlandse hit: This melody met een nummer 1-positie.

Conny Vandenbos heeft een Nederlandse en Duitse versie opgenomen onder de titels Oh, wat een dag (vertaling Herman Pieter de Boer) en Oh, welch ein Tag.