118. Casser la voix (1990) - Patrick Bruel

 Patrick Bruel (Tlemcen (Algerije), 14 mei 1959) is een Frans zanger en acteur van Joodse komaf. Zijn ouders waren joodse Berbers, uit Tlemcen. Zijn vader verdween toen Patrick drie jaar oud was. Samen met zijn moeder ging hij naar Argenteuil, een voorstad van Parijs. Zijn grote passie was voetbal en in die tijd was zijn grote voorbeeld Johan Cruijff. Zijn moeder overtuigde hem dat hij toch een goede achtergrond nodig had en hij haalde zijn DEUG (Diplôme d'études universitaires générales, afgekort DEUG, een Frans nationaal diploma) in Engels.

In 1978 werkte hij als G.O. (Gentil Organisateur) bij Club Med en hij organiseerde er talentenjachten en deed er zelf ook aan mee. Hij werd gehoord door iemand van Barclay, die hem een singletje liet maken: Vide en op de achterkant Jusqu'au bout. Het werd geen doorbraak. In 1979 speelde hij zijn eerste filmrol in Le coup de Sirocco van regisseur Alexandre Arcady. Om een beetje op adem te komen en om te beslissen wat hij uiteindelijk wilde doen, vertrok hij naar New York. In eerste instantie om zijn toenmalige vriendin na te reizen, maar de twee geplande weken werden uiteindelijk twee jaar. Hij leerde tevens Gérard Presgurvic kennen, met wie hij het nummer Marre de cette nana-là schreef.

Terug in Frankrijk kreeg hij verschillende filmrollen aangeboden en hij richtte zich meer op het schrijven van teksten. In 1987 stond hij in Olympia op de planken voor een aantal concerten. Hoewel ze goed bezocht werden, was het nog steeds geen doorbraak. Die doorbraak kwam met het album Alors regarde. Daarop staan nummers als Place des grands hommes en het later nogmaals uitgebrachte Casser la voix, dat ver buiten de grenzen van Frankrijk bekend werd. De tour na het album Alors regarde was een succes. Hij slaagde er in om als Franse artiest een aantal keer Ahoy te vullen,waarvan twee keer volledig uitverkocht

In Frankrijk werd in het begin van de jaren negentig gesproken over de "generatie Bruel". Hij werd er om geprezen dat hij jong genoeg was om de jongeren aan te spreken en oud genoeg om met de volwassenen mee te praten. Bovenal leek hij een meisjesidool te zijn en op vele posters in menige tienerkamer sierde hij de muur. Tijdens zijn concerten vallen veel meisjes flauw, wat te zien is op de registratie van de tour 1990-1991. Later trad Bruel nog op in het Palais Omnisports de Paris-Bercy en kwam hij nog een paar keer naar Nederland.  

In 2002 schreef Bruel met 2 andere tekstschrijvers het nummer 'Il faut du temps' voor het Eurovisiesongfestival in Estland. Het werd vertolkt door Sandrine François en zij behaalde de vijfde plaats. Buiten zelf muziek maken is Bruel met allerlei zaken bezig, zo speelt hij poker en is te zien op diverse instructie-dvd's voor poker. Bruel is vaak te gast in het Franse programma 'Star Académy' (de Franse variant van Starmaker). Hij treedt ook op met onbekende artiesten en geeft hen tips en adviezen. Ook is hij producer van een aantal artiesten die onder zijn eigen platenlabel Rendez-vous musique/14 Productions werken. 

(bron: nl.wikipedia.org/wiki/Patrick_Bruel) 

Casser la voix uitgebracht in 1989 is de eerste single van het album So Look, mede geschreven door Patrick Bruel en Gérard Presgurvic, dit albums zal de "Bruelmania" activeren. Wanneer Patrick Bruel dit nummer in 1989 voor de eerste keer uitbrengt, is het niet meteen het grote succes waarop hij hoopte. Met de tweede poging in 1992, een live-versie, is het wel raak. Casser La Voix betekent: je stem kapot schreeuwen.

In juli 1989 voelt Patrick Bruel zich niet goed: zijn eerste album is een commerciële en artistieke mislukking en hij weet niet in welke richting hij zijn carrière als filmacteur moet voort zetten. Onder de indruk van het concert van Jacques Higelin, dat hij bijwoont in de Francofolies de la Rochelle, voelt hij dat hij ook zijn zangcarrière heeft gemist. Gedemoraliseerd, loopt hij de hele nacht door de straten van de stad. Teruggekeerd in zijn hotelkamer rond 06.00 uur spreekt hij zijn woede en frustratie uit terwijl hij de woorden Casser la voix schrijft.

Voor Patrick Bruel is Casser la voix één van zijn meest persoonlijke titels, het is in de eerste plaats een kreet van wanhoop. Het nummer is opgenomen door verschillende artiesten waaronder David Hallyday, Garou en Patricia Kaas voor Les Enfoirés in 2000, evenals door Dee Dee Bridgewater. Op 25 november 1989 betrad de single de 27e plaats in de Franse Top 50 en bleef vervolgens 19 weken in de Top 50 staan.

Tekst: Casser La Voix - Nederlandse vertaling