115. Hélène (1987) - Julien Clerc
Julien Clerc wordt geboren als Paul LeClerc in Parijs, op 4 oktober 1947. Zijn moeder is afkomstig uit het overzeese Guadeloupe. Al op vroege leeftijd maakt hij kennis met muziek en zijn leven verandert naar eigen zeggen wanneer hij The Beatles voor het eerst I Want To Hold Your Hand hoort spelen. Hij doet mee met de dan heersende traditie en verandert zijn naam in Julien Clerc; eerder bedachte namen als Paul le Rock en Joe LeClerc lijken hem te pretentieus.
Zo’n 45 jaar, twintig studio-albums, waarvan vijf goud, en meerdere live-albums en compilaties later, is diezelfde Julien Clerc een wereldster van formaat.
In 1969 brak Clerc door in Frankrijk met een Franse versie van de musical Hair. Later vergaarde hij ook in Nederland grote bekendheid door hits als Hélène', Si on chantait, Elle voulait qu'on l'appelle Venise, Ce n'est rien en This melody, dat zelfs een nummer 1-hit werd in Nederland. Verantwoordelijk voor zijn grootste successen was tekstschrijver Etienne Roda-Gil, overleden op 31 mei 2004.
Met Sylvette Herry, een Frans actrice bekend als Miou-Miou, heeft hij één dochter: Jeanne (1978). Ze leerden elkaar kennen tijdens het draaien van D'amour et d'eau fraîche waarin beiden een hoofdrol als pril liefdeskoppel vertolken.
In mei 2007 neemt Julien Clerc samen met Rob de Nijs een duet op voor diens nieuwe album Chansons, een album met enkel Franse liedjes, door De Nijs in het Nederlands gezongen. Het nummer met Julien Clerc is diens nummer 1-hit This Melody, door Jan Rot vertaald als Eén Melodie.
In 2008 kwam het album Où s'en vont les avions uit. In 2009 viert hij zijn 40-jarig jubileum als artiest.
Julien Clerc heeft meerdere jaren deel uitgemaakt van Les Enfoirés, een wisselende groep Franse artiesten die zich inzet voor les Restos du Coeur, een organisatie ten behoeve van dak- en thuislozen.
Hélène is een single van het album "Les aventures à l'eau". In 1987 scoort Julien weer een grote hit in ons land met het vrolijke 'Hélène'. De vrolijkheid is een gevolg van zijn nieuwe huwelijk met de jonge Virginie Coupérie, met wie hij ook twee kinderen krijgt. Na zijn reis door Afrika wordt Julien in 2003 benoemd tot speciaal ambassadeur van UNCHR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. In datzelfde jaar scheidt hij van zijn tweede vrouw. Hij gaat een relatie met de dertig jaar jongere Franse schrijfster Hélène (had Clerc in 1987 al een vooruitziende blik) ?) Grémillon, die in 2008 bevalt van hun zoon Léonard. Julien is dan 61 jaar jong.
Van Julien's Hélène, Hélène Grémillon, is haar debuutroman De Vertrouweling ook in Nederland uitgegeven.
Tekst: Hélène
Satin noir sur son teint blanc
Avoue peignoir que c'est troublant
Ho, ho
Avoue c'est troublant
Je noierais bien ses courtisans
Mais j'en prendrais pour 110 ans
Au moins
Au moins 110 ans
Hélène, je suis pas Verlaine
Mais j't'écris quand-mêmeQue j't'aime, Hélène
Laisse-moi devenir ton amant
Seul montagnard de tes Monts BlancsHo ho, de tous tes Monts Blancs
Hélène
Je vais perdre haleineMais j’te crie quand-même
Que j't'aime Hélène
San Francisco Bay voudrait tant
Que je m'en ailleJ'en perds mon alphabet
J'aime tant la lire en braille
Si tu jettes pas tous ces Don Juan
Moi je retourne chez ma mamanHo ho, moi chez ma maman.
Hélène oh oh Hélène
San Francisco Bay voudrait tant
Que je m'en ailleJ'en perds mon alphabet
J'aime tant la lire en braille
Savon noir sur ses seins blancs
Avoue baignoire que c'est troublantHo ho, avoue c'est troublant
Hélène, je suis pas Verlaine
Mais j't'écris quand mêmeQue j't'aime Hélène
Hélène, je vais perdre haleine
Mais j'te crie quand-mêmeQue j't'aime Hélène
Zwart satijn op haar blanke huid
Geef toe, peignoir, dat het opwindend is
ho, ho, geef toe dat het opwindend is
Ik zou haar hovelingen graag verdrinken
maar dat zou me op 110 jaar komen te staan
minstens, minstens 110 jaar
Hélène, ik ben geen Verlaine
maar ik schrijf je toch
dat ik van je hou, Hélène Laat mij je minnaar worden
de enige bewoner van je Monts Blancs
ho ho, van al je witte bergen
Hélène
ik raak nog buiten adem
maar toch schreeuw ik je toe
dat ik van je hou, Hélène
Heel San Francisco bay zou me graag
zien vertrekken
Ik raak mijn alfabet er nog van kwijt
ik lees haar zo graag in braille
Als je al die Don Juans er niet uitgooit
ga ik weer terug naar mijn moeder
ho ho, terug naar mijn moeder
Hélène oh oh Hélène
Heel San Francisco bay zou me graag
zien vertrekken
Ik raak mijn alfabet er nog van kwijt
ik lees haar zo graag in braille
Zwarte zeep op haar blanke borsten
Geef toe, peignoir, dat het opwindend is
ho, ho, geef toe dat het opwindend is
Hélène
ik raak nog buiten adem
maar toch schreeuw ik je toe
dat ik van je hou, Hélène
Hélène
ik raak nog buiten adem
maar toch schreeuw ik je toe
dat ik van je hou, Hélène
{{ 'Comments (%count%)' | trans {count:count} }}
{{ 'Comments are closed.' | trans }}