114. Ella, elle l'a (1987) - France Gall

France Gall artiestennaam van Isabelle Gall (Parijs, 9 oktober 1947 – Neuilly-sur-Seine, 7 januari 2018), was een Franse zangeres. Ze werd geboren in een muzikale familie. Haar moeder was zangeres en haar vader, Robert Gall, stond bekend als liedjesschrijver voor onder meer Charles Aznavour en Édith Piaf. Toen ze vijftien was nam ze in 1963 onder de naam France Gall haar eerste single op: Ne sois pas si bête, die meteen een hit werd in Frankrijk. Een tweede single in 1964, Sacré Charlemagne, geschreven door haar vader, was opnieuw een hit.

In 1965 brak ze ook internationaal door. Haar liedje Poupée de cire, poupée de son geldt binnen het idioom van het songfestival nog altijd als een van de mooiste bijdragen. Met het uptempo, bijna jachtige chanson, geschreven door Serge Gainsbourg, won de Franse zangeres France Gall in 1965 namens Luxemburg in Napels het festival. Na een voortvarende start raakt haar carrière aan het eind van de 60-er jaren in het slop. Ze wordt door haar manager aan de verkeerde songwriters en producers gekoppeld. Ze had relaties met Franse zangers als Claude François en Julien Clerc.  

Een belangrijk keerpunt in haar persoonlijk leven en in haar carrière was de ontmoeting met de zanger en componist Michel Berger in 1974. Ze begonnen een relatie die in juni 1976 uitmondde in een huwelijk. Berger begon voor Gall nieuwe nummers van goede kwaliteit te schrijven. Hits werden onder meer La Déclaration (1974), Samba Mambo (1975) en Il jouait du piano debout over Jerry Lee Lewis (geïnspireerd door Elton John).  

Vanaf het begin van de 70-er jaren bezoeken Gall en Berger regelmatig het Afrikaanse land Senegal. Niet zozeer om muzikale redenen, alswel om de lokale bevolking daar te ondersteunen in de strijd tegen honger en armoe. In 1986 voltrekt zich uitgerekend daar, in Afrika, het volgende drama in Gall’s leven als vriend en muzikant Daniel Balavoine sterft in een helicopter crash. Het nummer Évidemment, geschreven door Berger en gezongen door Gall, is een ontroerende hommage aan een gestorven vriend. De song verschijnt op het album Babacar. Het album dat een hoogtepunt in de carrière van France Gall tot dan toe is.

Internationaal scoort Gall met een ander nummer van het album ‘Babacar’ met de song Ella, elle l’a, een tribuut aan jazzzangeres Ella Fitzgerald. Kort na het uitkomen van deze laatste plaat stierf Berger aan een hartaanval op 2 augustus 1992. Enkele maanden na deze schok besloot Gall opnieuw te gaan optreden met de nummers die hij voor haar had geschreven en in 1995 bracht ze een nieuw album uit, France (opgenomen in Los Angeles). In de zomer van 1997 stierf haar dochter Pauline aan de gevolgen van de taaislijmziekte. Na deze nieuwe slag trok Gall zich terug uit de publiciteit en kwam nog slechts sporadisch voor het voetlicht. Ze bracht de meeste tijd door in haar huis in Senegal. Op 7 januari 2018 overleed ze op 70-jarige leeftijd in de Parijse voorstad Neuilly-sur-Seine aan de gevolgen van kanker. 

(bron: lc.nl/cultuur/In-Memoriam-France-Gall-zal-nooit-meer-zingen-22801395.html /nl.wikipedia.org/wiki/France_Gall / bluestownmusic.nl/rockcolumn-france-gall-het-grote-verdriet)  

Ella, elle l'a (Ella heeft het) is een buiging voor Ella Fitzgerald, een Frans lied dat nog eens voor rimpelingen buiten de landsgrenzen zorgt. Gall lijkt op weg om de herfst van haar carrière mooi in te kleuren, maar het noodlot slaat toe. In 1992 sterft haar man en persoonlijke singer-songwriter Michel Berger aan een hartstilstand. Vijf jaar later verliest ze ook nog haar dochter Pauline en trekt zich terug uit de showbusiness>

Het nummer werd geschreven door Michel Berger en is een hommage aan Ella Fitzgerald (1917-1996), maar ook een protest tegen racisme en een volkslied tot persoonlijke empowerment.

Gall bracht het uit op single in 1987 en had er in Oostenrijk en Duitsland een nummer 1-hit mee. In Zweden, Spanje en Argentinië bereikte het een top 10 notering. In Frankrijk stond het negentien weken in de Franse Top 50, en negen weken in de top 10, maar het nummer kwam niet verder dan de tweede plaats in de Franse hitlijst. In Frankrijk werd de single door de SNEP gecertificeerd als zilveren plaat. In Duitsland werd het zelfs een gouden plaat met 250,000 verkochte exemplaren. In de Nederlandse Top 40 kwam deze single niet verder dan de 30e plaats. De single komt van het album Babacar.

Het nummer is later ook gezongen door Alizée. In 2008 bracht de Belgische zangeres Kate Ryan er ook een eigen (uptempo-)eurodance-versie van uit, die de tweede plaats in de Nederlandse Top 40 bereikte. In Spanje stond het zelfs wekenlang op nummer 1.